Przejdź do zawartości

Karmnik rozesłany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karmnik rozesłany
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

goździkowate

Rodzaj

karmnik

Gatunek

karmnik rozesłany

Nazwa systematyczna
Sagina procumbens L.
Sp. pl. 1:128. 1753

Karmnik rozesłany (Sagina procumbens L.) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych. Występuje w Europie, Azji i Afryce Północnej[3]. W Polsce pospolity. Jest również uprawiany.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Krótkoościste liście
Owoc
Odmiana ozdobna 'Aurea'
Pokrój
Jedna z mniejszych naszych roślin krajowych. Roślina darniowa tworząca zwarte kępy o wysokości kilku cm.
Łodyga
Pokładająca się, o długości do 10 cm. U nasady zakorzenia się.
Liście
Bardzo krótkie, wąskie, zakończone ością. Na brzegach orzęsione.
Kwiaty
Drobne, białe, o stępionych działkach. Składają się z kielicha, 4 działek, 4 płatków korony i 4 słupków. Wyrastają na szypułkach odgiętych na końcu. Płatki korony dużo krótsze od kielicha.
Owoc
Torebka dłuższa od kielicha.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Uprawia się zarówno formę typową, jak i odmiany, najczęściej kultywar ‘Aurea’ o żółtozielonych pędach. Dzięki swojej poduszkowatej formie roślina jest dekoracyjna przez cały czas. Odmiana ‘Aurea’ kwitnie mniej obficie od typowej formy, ale daje ciekawe zestawienia kolorystyczne z innymi roślinami. Nadaje się do ogrodów skalnych i do obsadzania murków. Wymaga stałej wilgotności i podlewania, gdy gleba jest zbyt sucha.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
  4. Włodzimierz Tymrakiewicz: Atlas chwastów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 96, 104.
  5. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  • Miłowit Boguszewicz, Piotr Banaszczak: Katalog roślin II. Drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni. Związek Szkółkarzy Polskich, 2003. ISBN 83-912272-3-5.