Katedra w Nikorcmindzie
katedra | |||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Racza-Leczchumi i Dolnej Swanetii | |||||||||||
Położenie na mapie Gruzji | |||||||||||
42°27′33,84″N 43°05′16,08″E/42,459400 43,087800 |
Katedra w Nikorcmindzie – prawosławna cerkiew katedralna w Nikorcmindzie.
Świątynia została wzniesiona ok. 1014, za panowania króla Gruzji Bagrata III. Swoją formą architektoniczną wyróżnia się zdecydowanie na tle gruzińskiej architektury sakralnej swojej epoki, jedyną świątynią o zbliżonych cechach jest katedra w Kumurdo. Jest to budowla w formie rotundy z promieniście rozmieszczonymi sześcioma ramionami, z których pięć wykończonych jest absydami. Całość wieńczy kopuła wsparta na sześciu podporach. Od strony zachodniej i południowo-zachodniej cerkiew posiada narteksy. Wewnętrznie świątynia jest jednoprzestrzenna; wrażenia tego nie pomniejszają cztery niewielkie pomieszczenia po bokach pomieszczenia ołtarzowego i w zachodnim ramieniu[1].
Na elewacjach budynku, w bębnie oraz w obydwu narteksach przetrwały fragmenty pierwotnych dekoracyjnych płaskorzeźb, w tym scena Wniebowstąpienia na fasadzie południowej oraz postacie świętych w otoczeniu fantastycznych zwierząt[1].
Uległa zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi w 1991 roku i została odrestaurowana[2] .
W 2007 roku katedra została wpisana na gruzińską listę informacyjną UNESCO – listę obiektów, które Gruzja zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa UNESCO[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Amiraszwili Sz.: Sztuka gruzińska. Warszawa: 1973, s. 267-269.
- ↑ Zaalishvili et al. 2016 ↓.
- ↑ UNESCO: Nicortsminda Cathedral. [dostęp 2020-07-06]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zaalishvili, V.; Sulberidze, O.; Chelidze, T.; Varazanashvili O. & Javakhishvili Z.: Seismicity and cultural monuments of Georgia. W: Balassanian S., Cisternas A. & Melkumyan M. (red.): Earthquake hazard and seismic risk reduction.. Springer Science & Business Media, 2013, s. 127–136, seria: Advances in natural and technological hazards research. ISBN 978-0-7923-6390-3. [dostęp 2020-07-06].