Kazimierz Rejchel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Rejchel
Ilustracja
obraz Walerego Łanczerkowa
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

19 października 1797
Warszawa

Data i miejsce śmierci

8 grudnia 1870
Nowogród Wielki

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Odznaczenia
Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Kazimierz Rejchel lub Reichel (ur. 19 października 1797 w Warszawie - zm. 8 grudnia 1870 w Nowogrodzie Wielkim) – polski inżynier, generał major rosyjskiego Cesarskiego Korpusu Inżynierów.

Życie[edytuj | edytuj kod]

W 1816 jako pierwszy Polak ukończył Instytut Korpusu Inżynierów Komunikacji w Petersburgu w stopniu chorążego[1]. Od 1818 jako podporucznik służył I oddziale IV okręgu Korpusu Inżynierów Komunikacji, od maja 1819 jako porucznik przydzielony do rezerwy i oddelegowany do budowy koszar pod dowództwem pułkownika Tretera w miejscowości Otradnoe[2]. Awansowany na kolejne stopnie wojskowe kapitana (1823), majora (1825), podpułkownika (1829) i pułkownika (1832). Od 1823 był naczelnikiem wszystkich robót mostowych na drodze publicznej Petersburg-Moskwa, stosując już wtedy potokową produkcję małych mostów i przepustów[3]. W latach 1824-1831 zaprojektował i wybudował wyróżniający się wówczas most drewniany łukowy z 11 przęseł, ogólnej długości ok. 240 m, na rzece Wołchow w Nowogrodzie Wielkim. Model tego mostu znajduje się dotąd w muzeum Instytutu[3]. Za budowę mostu otrzymał nagrodę 3000 rubli[2]. Od 1838 był naczelnikiem I Okręgu Komunikacji. Przeszedł na emeryturę w stopniu generała dywizji[2]. Posiadał majątki w powiatach w powiatach ustiużeńskim i borowickim w guberni nowogrodzkiej oraz dom z posesją w Nowogrodzie Wielkim. Został pochowany obok kościoła Wielkiej Męczennicy Barbary w Uście.

Odznaczony[edytuj | edytuj kod]

order św. Włodzimierza IV klasy. (20.7.1821), order św. Anny 2 kl. z brylantami, order św. Anny 3 klasy.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie pochodzącej z Niemiec, był synem kierownika Mennicy Warszawskiej Johanna Reichela (1746-1801). Jego braćmi byli portrecista i malarz miniatur Karol Christian Reichel (1788-1857) i medalier Jakub (1780-1856). Dwukrotnie żonaty: pierwszy raz z Anną Andriejewną z domu Tatarinową, drugi raz z Anną Pietrowną z domu Lupandiną, Miał 10 dzieci: Aleksieja (1833-1895), Zofię, Władimira (1836-1899), Aleksandra (1838-1871), Margaritę, Jakowa, Olgę, Piotra (1845-1906) Elenę i Konstantina (1850-1917)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ленинградский ордена Ленина институт инженеров железнодорожного транспорта имени академика В. Н. Образцова 1809–1959, Мocквa 1960, c. 382
  2. a b c Рейхель Казимир Яковлевич, Русский биографический словарь, т. 16, Санкт-Петербург 1913, с. 31
  3. a b Janusz Jankowski, Leningradskij ordiena Lenina Institut inżenierow żeleznodorożnogo transporta imieni akadiemika W. N. Obrazcowa 1809—1959. Wsiesojuznoje izdatielsko-poligraficzeskoje objedinienije Ministierstwa putiej soobszczenija, Moskwa 1960, [recenzja] - "Kwartalnik Historii Nauki i Techniki" t. 8, z. 2, 1963, s.293
  4. Казимир Яковлевич Рейхель - Rodovid [dostęp 15.07.2023]