Kikoni

Kikoni, Κίκονες – w mitologii greckiej tracki lud. Jednym z ich miast było Ismaros.

Sama nazwa „Kikoni” bierze swój źródłosłów od Kikona. Ich eponimiczny heros uchodził za syna Apollina i Rodope.

Na ich ziemi odbywały się misteria ku czci Apollina. Wtajemniczono w nie m.in. Orfeusza. Potem wedle jednej z wersji mitu kikońskie kobiety rozszarpały śpiewaka.

Podczas wojny trojańskiej Kikoni pod przywództwem Mentesa zostali sprzymierzeńcami Ilionu. Jednakże znacznie ważniejszą rolę niż w zmaganiach o Troję odgrywają oni w Odysei. Odyseusz, wracający do domu po zakończeniu zmagań wojennych, zatrzymał się u nich. Nie stawał wcześniej na lądzie po odbiciu od brzegów Troi. W kraju Kikonów heros napadł na Ismaros, które doszczętnie złupił. Oszczędzony został przezeń jedynie Maron, pełniący funkcję kapłana Apollina, wraz z rodziną. Przekazał on najeźdźcy okup znacznej wysokości, w tym 12 amfor bardzo mocnego, drogocennego wina o słodkim i upajającym smaku. Odys użył go później do upicia cyklopa Polifema. Po złupieniu Ismaros władca z Itaki nakazał swym ludziom odwrót, jako że zdobyli już wystarczająco dużo łupów. Oni jednak wyrazili odmienne zdanie. Dzięki temu mieszkający w okolicy ludzie mieli czas zebrać siły i wyruszyć przeciwko greckim napastnikom. Uderzyli na nich. Śmierć poniosło po 6 ludzi z każdego z okrętów, a sam Odyseusz ledwie uciekł.

Istnieją źródła historyczne potwierdzające istnienie takiego ludu. Herodot podaje ich wśród ludów zamieszkujących ziemie, które stały się miejscem przemarszu wojsk perskich Kserksesa I.

Bibliografia

• Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo we Wrocławiu, 2008. ISBN 978-83-04-04673-3.