Kinematograf Polski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kinematograf Polski
Częstotliwość

dwutygodnik

Państwo

 Polska

Tematyka

sztuka

Język

polski

Pierwszy numer

1919

Ostatni numer

1921

Kinematograf Polski – polskie czasopismo poświęcone sztuce filmowej, publikowane od kwietnia 1919 do końca 1921 roku. W tym czasie ukazało się kilkanaście numerów pisma. „Kinematograf Polski” był w założeniu dwutygodnikiem, jednak ze względu na trudności finansowe ukazywał się nieregularnie[1].

Pierwszy numer pisma ukazał się w Katowicach, jednak problemy z niemieckimi urzędnikami spowodowały konieczność przeniesienie periodyku do Poznania, z którym to miastem pozostał związany aż do końca swojej działalności[2].

„Kinematograf Polski” miał w założeniu być pismem ambitnym, wspierającym rozwój dobrej kinematografii narodowej. Unikał tematyki plotkarskiej i sensacyjnej, publikował artykuły poświęcone polskim wytwórniom filmowym, filmom polskim, problemom z polskimi napisami oraz walczył z zalewem niemieckich filmów „oświatowych” o tematyce skandalizującej czy wręcz pornograficznej, (tzw. Aufklärungsfilm)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Małgorzata Hendrykowska, Marek Hendrykowski: Film w Poznaniu 1896-1945. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, s. 71.
  2. Małgorzata Hendrykowska, Marek Hendrykowski: Film w Poznaniu 1896-1945. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, s. 70.
  3. Małgorzata Hendrykowska, Marek Hendrykowski: Film w Poznaniu 1896-1945. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, s. 70–71.