Kino Pokój w Łodzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kino Pokój
(Bratnia Strzecha)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Adres

ul. św. Kazimierza 6

Styl architektoniczny

modernizm

Kondygnacje

dwie

Ukończenie budowy

1929

Ważniejsze przebudowy

2011

Pierwszy właściciel

parafia św. Kazimierza w Łodzi

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kino Pokój”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kino Pokój”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kino Pokój”
Ziemia51°45′53,28″N 19°30′24,50″E/51,764800 19,506806

Kino Pokój – kino mieszczące się przy zbiegu ulic św. Kazimierza i Niciarnianej w Łodzi. Po zamknięciu kina w 1997 roku budynek przeznaczono na mieszkania.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Gmach kina zbudowano w 1929 roku jako dom parafialny[1]. Inicjatorem budowy był ksiądz Romuald Brzeziński (ówczesny proboszcz parafii św. Kazimierza[2]). Wynajmowanie głównej sali na przyjęcia[3] i na projekcje filmowe umożliwiało zbieranie funduszy zasilających budowę pobliskiego kościoła parafialnego. Do roku 1939 kino działało pod nazwą „Bratnia Strzecha”, a pokazywano w nim przede wszystkim filmy edukacyjne i dydaktyczne. Po II wojnie światowej wznowiło funkcjonowanie jako kino Pokój. Sala kina miała widownię z 203 miejscami (1957)[4]. Od roku 1960 podlegało Miejskiemu Zarządowi Kin w Łodzi[5]. Kino było czynne do 1997 roku[6][3].

Parafia sprzedała posesję w 2011 roku[3]. Budynek kina po częściowej rozbiórce został wkomponowany w blok mieszkalny[7]. Zachowana została dawna fasada kina.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Modernistyczny budynek założony na planie prostokąta powstał blisko skrzyżowania ulic św. Kazimierza i Niciarnianej, z głównym wejściem od południowej strony (Kazimierza) i wyjściem ewakuacyjnym od wschodu (Niciarniana). Budynek dwukondygnacyjny składający się z członu głównego (z dwuspadowym dachem) i części bocznych, niższych o pół kondygnacji. Dekoracje architektoniczne to boniowane strefy przyziemia i fryzu, gzyms międzypiętrowy i koronujący. Charakterystyczny drobny krój okien.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ryszard Bonisławski, Joanna Podolska: Spacerownik, Widzew i nie tylko.... Łódź: Gazeta Wyborcza, 11 października 2007, s. 10.
  2. parafia Świętego Kazimierza. archidiecezja.lodz.pl. [dostęp 2014-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-03)].
  3. a b c Kino Pokój. fotopolska.eu. [dostęp 2014-02-27].
  4. Kina miejskie według liczby miejsc na terenie Łodzi / Stan w dniu 31.XII.1957 r.. [w:] Od teatru świetlnego do multipleksu; Galeria [on-line]. lodz.ap.gov.pl. [dostęp 2015-12-21].
  5. Anna Kaniewska: Od teatru świetlnego do multipleksu. lodz.ap.gov.pl, 2010-05-10. [dostęp 2015-12-21].
  6. Piotr Kulesza, Anna Michalska, Michał Koliński: Łódzkie kina od Bałtyku do Tatr. Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2015, s. 55. ISBN 978-83-7729-229-7.
  7. Bartłomiej Dana: Budynek kina Pokój częścią nowego bloku. Rusza budowa.. lodz.gazeta.pl, 2011-12-01. [dostęp 2014-02-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Joanna Olenderek: Łódzki modernizm i inne nurty przedwojennego budownictwa; Tom 1, Obiekty użyteczności publicznej. Łódź: Dom Wydawniczy Księży Młyn, 2011, s. 125. ISBN 978-83-7729-087-3.
  • Joanna Podolska, Jakub Wiewiórski: Łódź filmowa. Wyd. I. Łódź: Agora, 2010, s. 76. ISBN 978-83-268-0038-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]