Klucz 4
| 丿 | |
| Znaczenie | |
|---|---|
| Unikod |
U+4E3F |
| Zapis | |
| Pinyin |
撇 piě |
| Bopomofo |
ㄆ一ㄝˇ |
| Wade-Giles |
p’ieh3 |
| Jyutping |
pit3 |
| Kantoński Yale |
pit3 |
| Kana |
の no |
| Kanji |
ノ kana-no |
| Hangul |
삐침 ppichim |
| Sino-koreański |
별 byeol |
| Kolejność kresek | |
 Kolejność kresek | |
| Źródło[1] | |
Klucz 4, oznaczający „ukośnik” – jeden z sześciu kluczy Kangxi składających się z jednej kreski.
W słowniku Kangxi pod tym kluczem umieszczono 33 ze wszystkich 40 000 znaków.
Klucz 4 jest jedną z ośmiu podstawowych kresek znaku 永, który stanowi podstawę nauki kaligrafii chińskiej.
Znaki zawierające klucz 4[edytuj | edytuj kod]
| Kreski | Znak |
|---|---|
| bez dodatkowych kresek | 丿乀 乁 |
| 1 dodatkowa kreska | 乂 乃 乄 |
| 2 dodatkowe kreski | 久 乆 乇 么 义 乊 之 乡 |
| 3 dodatkowe kreski | 乌 乏 |
| 4 dodatkowe kreski | 乍 乎 乐 |
| 5 dodatkowych kresek | 丢 乑（眾） 乒 乓 乔 |
| 6 dodatkowych kresek | 乕 |
| 7 dodatkowych kresek | 乖 |
| 8 dodatkowych kresek | 乗 |
| 9 dodatkowych kresek | 乘 |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Klucz w piśmie chińskim
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Unihan data for U+4E3F. Unicode Consortium. [dostęp 2018-08-23]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Edoardo Fazzioli: Chinese calligraphy. From pictograph to ideogram. The history of 214 essential Chinese/Japanese characters. calligraphy by Rebecca Hon Ko. Nowy Jork, 1987: Abbeville Press, 1987. ISBN 0-89659-774-1. (ang.).
- Leyi Li: Tracing the Roots of Chinese Characters: 500 Cases. Pekin, 1993: 1993. ISBN 978-7-5619-0204-2. (ang.).
- W. F. Riezanienko: Siemanticzeskije elemienty znakow ijeroglificzeskoj piśmiennosti. UMK WO pri Minwuzie USSR, 1989.
- Edoardo Fazzioli: Gemalte Wörter. 214 chinesische Schriftzeichen – Vom Bild zum Begriff. Wiesbaden: Marixverlag, 2004, s. 246. ISBN 3-937715-34-7.