Kończaki

Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Hromada | |
Powierzchnia |
15,006 km² |
Wysokość |
248 m n.p.m. |
Populacja (2023[1]) • liczba ludności • gęstość |
|
Nr kierunkowy |
+380 3431 |
Kod pocztowy |
77180 |
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego ![]() | |
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |
![]() |


Kończaki (hist. Koulczeky, ukr. Кінчаки, Kinczaky) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie iwanofrankiwskim, stanowi częścią gminy Dubowce[2]. Przez wieś przepływa Horożanka (zwana wcześniej Knechynia) - lewy dopływ Dniestru.
Czas I Rzeczypospolitej to częste najazdy i napady kozaków, Turków i Tatarów. Osada stanowiła jedną z wielu twierdz na Podolu. W 1669 szlachcianka Anna Żerebska przekazała wieś Jędrzejowi Potockiemu[3].
W czasach Królestwa Galicji i Lodomerii, we wsi funkcjonował młyn, winnica, karczma[4]. W roku 1854 Kończaki nowe et stare zamieszkiwało 813 osób[5].
W 2001 roku wieś liczyła 516 mieszkańców[6].
Obecnie składa się z dawniej odrębnych wsi Kończaki Nowe i Kończaki Stare.
W latach 1943–1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 36 Polaków[7].
Po II wojnie światowej teren włączony w struktury Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w ZSRR.
Od 1991 r. należy do Ukrainy. Do 2020 w rejonie halickim, obecnie w rejonie iwanofrankiwskim.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ https://dubovecka-gromada.gov.ua/news/1698304342/
- ↑ Про утворення та ліквідацію районів, Офіційний вебпортал парламенту України, 17 lipca 2020
- ↑ Jędrzej Potocki [online], Nowy Kurier Galicyjski, 17 stycznia 2017 (pol.).
- ↑ Lustracya ziemi Halickiey y powiatow do niey Trembowelskiego y Kolomyskiego należących 1765, 1765, s. 144-146 [zarchiwizowane] (pol.).
- ↑ Dziennik Rządowy dla Kraju Koronnego Galicyi i Lodomeryi [...] = Landes-Regierungs-Blatt für das Kronland Galizien und Lodomerien [...]. 1854, oddział 2, cz. 7, „Biblioteka Jagiellońska, 100245 III”, 30 czerwca 1854, s. 157 (pol.).
- ↑ с Кінчаки, Івано-Франківська область, Галицький район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2017-02-10]. (ukr.).
- ↑ Szczepan Siekierka i inni, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie stanisławowskim 1939-1946, Wydanie I, Wrocław: "Atla 2" : Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów we Wrocławiu, 2008, s. 487, ISBN 978-83-85865-13-1 (pol.).