Kościół św. Kazimierza w Nowej Wilejce
Kościół parafialny | |||||||||||||||||
Kościół św. Kazimierz | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Wilna | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Litwy | |||||||||||||||||
54°41′51″N 25°24′38″E/54,697500 25,410556 |
Kościół św. Kazimierza w Nowej Wilejce – jeden z dwu kościołów katolickich pod wezwaniem św. Kazimierza w Wilnie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Po złagodzeniu rygorów dotyczących traktowania Polaków i katolików po rewolucji 1905 r. miejscowa wspólnota dynamicznie rozwijającego się węzła kolejowego podjęła w 1906 r. inicjatywę budowy świątyni na wysokim prawym brzegu Wilejki, która została wyświęcona w październiku 1911 r. Powstała piękna neogotycka budowla, która jasną, strzelistą bryłą góruje nad Nową Wilejką. Jej głównym architektem był Antoni Adam Filipowicz-Dubownik. Obecnie kościół jest ogrzewany geotermicznie, a jego główne elementy architektoniczne zostały wyeksponowane przez podświetlenie.
Przez 90 lat była to jedyna parafia w miasteczku Nowa Wilejka, a później w dzielnicy Wilna. Msze święte w kościele odbywają się w języku polskim.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Kościół jest zbudowany na planie krzyża, trójnawowy, przy czym, co jest zagadkowe, boczne ołtarze Matki Bożej Ostrobramskiej i św. Antoniego są bardziej okazałe od ołtarza głównego i swymi wieżyczkami sięgają sklepienia. Nawy boczne oddzielone są od głównej kolumnami. Nad głównym ołtarzem znajduje się obraz przedstawiający św. Kazimierza modlącego się przed zamkniętymi drzwiami kościoła. Ze składanych w ciągu wieku historii wotów polskich parafian część tylko się zachowała w związku z burzliwą historią tej ziemi.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T. Worobiej, Miasto kolejarzy i św. Kazimierza, w: „Tygodnik Wileńszczyzny” 2011.