Kościół Matki Boskiej Szkaplerznej w Rodnowie
762 z dnia 28.11.1967[1] | |||||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||||
widok ogólny | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy wiejskiej Bartoszyce | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu bartoszyckiego | |||||||||||||||
54°13′34,72″N 20°38′57,14″E/54,226311 20,649206 |
Kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Rodnowie – zabytek architektury sakralnej wzniesiony w II połowie XIV wieku.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Świątynia znajduje się w centrum wsi Rodnowo, w gminie Bartoszyce, w powiecie bartoszyckim.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Według zachowanych przekazów parafia w Rodnowie mogła istnieć już około 1326 r. Miejscowego proboszcza Krzysztofa źródła wzmiankują w 1377 r., natomiast sam kościół w 1384 r.
Gotycki kościół był kilkakrotnie przebudowywany i powiększany. W dzisiejszym kształcie powstał podczas kompleksowej przebudowy w 1619 r. Powiększono go wówczas od strony wschodniej, podwyższono i dodano szkarpy wzmacniające konstrukcję.
Kolejne prace budowlane przeprowadzono w 1676 r. Wieża powstała w latach 1818-1819. Na jej szczycie znajdowały się dwa dzwony: jeden z roku 1781, spiżowy, i drugi, żeliwny, z roku 1925. Dzwon spiżowy został w ostatnich miesiącach II wojny światowej wywieziony do Niemiec. Na wieży znajduje się mechanizm zegarowy o bardzo oryginalnej konstrukcji( obecnie nieczynny), który nie miał wskazówek, a jedynie wybijał kwadranse i godziny.
Od czasów reformacji kościołem dysponowała gmina ewangelicka. Po 1945 r. ponownie przejęli go katolicy. Samodzielną parafię rzymskokatolicką pw. Matki Boskiej Szkaplerznej utworzono tu 13 grudnia 1983 r.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Jest to kościół orientowany, w podstawach gotycki, murowany z cegieł na kamiennej podmurówce, Korpus budowli został oszkarpowany, a jego ściany otynkowano. Okna zakończone zostały spłaszczonymi łukami.
Po stronie zachodniej znajduje się kwadratowa, niewysoka wieża z kruchtą w przyziemiu, przykryta dachem namiotowym blaszanym. Po stronie północnej usytuowano zakrystię, a od południa kruchtę. Salowe wnętrze świątyni nakryto stropem z ornamentem stiukowym (sygnatura z 1750 r.).
Wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]Wystrój i wyposażenie świątyni jest barokowe i późnobarokowe. Ołtarz główny pochodzi z około 1730 r. Niegdyś połączony był z amboną – jej rzeźbione fragmenty wykonano w latach 1680-1687 w warsztacie Jana Pfeffera.
Zachowała się loża kolatorska (jej rzeźbione obudowanie wykonano około 1725 r.) oraz dwie płyty nagrobne z przełomu XVI i XVII wieku: małżonków von Tettau oraz von Lesgewanga. W kościele znajduje się także olejny obraz Ukrzyżowanie z XVII wieku. Z wieku XVIII pochodzą: figura Chrystusa, empora organowa oraz drzwi do zakrystii.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Rodnowo: kościół z XIV wieku, materiał zamieszczony na stronie internetowej mojemazury.pl, [20.01.2015]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo warmińsko-mazurskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2017-08-03] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej, red. Bronisław Magdziarz, t. 2, Olsztyn 1999, Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, s. 46-47.
- Hryciuk Roman, Petraszko Marian, Bartoszyce: z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1969, Pojezierze, s. 173.