Kościół Sainte Marie des Batignolles w Paryżu
48°53′13″N 2°19′05″E/48,886944 2,318056 PA00086722
| |||||||||||
.jpg)
| |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Paryża  | |||||||||||
Położenie na mapie Francji  | |||||||||||
Położenie na mapie Île-de-France  | |||||||||||
| 48°53′13″N 2°19′05″E/48,886944 2,318056
| |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Kościół Sainte Marie des Batignolles – neoklasycystyczny kościół w 17. okręgu paryskim, na prawym brzegu Sekwany.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budowa kościoła rozpoczęła się w 1828 r., sfinansowana przez króla Karola X oraz księżną Angoulême, córkę Ludwika XVI i Marii Antoniny. Również księżna wybrała patronkę przyszłej świątyni. Autorem projektu był Jacques Molinos, kościół początkowo miał składać się tylko z jednej nawy. Już w 1834 i 1839 obiekt musiał zostać gruntownie powiększony, by pomieścić wszystkich wiernych z szybko rosnącej parafii Batignolles-Monceau. Pracami kierował architekt Lequeux, a w 1841 r. arcybiskup Paryża pobłogosławił nowo powstałą świątynię.
Obecnie współużytkownikiem obiektu jest wspólnota portugalska[1].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół jest jednonawowy, bezwieżowy, naśladuje w formie grecką świątynię. Główne wejście prowadzi przez fronton oparty na czterech doryckich kolumnach, kościół posiada też dwoje drzwi bocznych; fasada powstała w swoim obecnym kształcie w czasie przebudowy obiektu. Wszystkie okna obiektu mają kwadratowy, bezstylowy kształt. Równie skromnie prezentuje się jego wnętrze, złożone z nawy i dwóch dobudowanych w latach 40. XIX wieku kaplic, w którym wyróżnia się jedynie prospekt organowy[2]. W kaplicach znajdują się ołtarze poświęcone Maryi i św. Wincentemu à Paulo, ołtarz główny zastępuje figura Maryi Dziewicy. W kościele znajduje się dziewiętnastowieczny dzwon Etiennette.