Przejdź do zawartości

Kościół San Silvestro I papa w Wenecji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół San Silvestro I papa w Wenecji
Chiesa di San Silvestro I papa di Venezia
kościół parafialny
Ilustracja
Fasada kościoła od strony Rio Terrà S. Silvestro
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Wenecja

Adres

Rio Terrà S. Silvestro, 30100 Venezia VE, Italia

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Patriarchat Wenecji

Wezwanie

św. Sylwestra

Położenie na mapie Wenecji
Mapa konturowa Wenecji, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół San Silvestro I papa w Wenecji”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół San Silvestro I papa w Wenecji”
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej
Mapa konturowa Wenecji Euganejskiej, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół San Silvestro I papa w Wenecji”
Ziemia45°26′15,50″N 12°19′59,92″E/45,437639 12,333311
Jacopo Tintoretto, Chrzest Jezusa, ok. 1580

Kościół San Silvestro I papa (pol. kościół św. Sylwestra I papieża) – rzymskokatolicki kościół w Wenecji w dzielnicy (sestiere) San Polo. Administracyjnie należy do Patriarchatu Wenecji. Jest kościołem parafialnym w parafii pod tym samym wezwaniem, wchodzącej w skład dekanatu S. Polo - S. Croce - Dorsoduro[1].

Wśród zgromadzonych w jego wnętrzu dzieł sztuki wyróżnia się obraz Chrzest Jezusa Jacopa Tintoretta.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Data wzniesienia kościoła św. Sylwestra I papieża jest niepewna, ale według dawnych kronik fakt ten mógł mieć miejsce w II połowie IX wieku, w okresie intensywnego rozwoju demograficznego i urbanistycznego miasta oraz pierwszej organizacji parafii na wyspach miejskich. Według tych samych źródeł kościół został zbudowany przy wsparciu zamożnych rodzin kupieckich, które osiedliły się w Rialto[c] na początku tamtego wieku, zwłaszcza Caloprini di San Silvestro. Po wygaśnięciu rodu i jego patronatu nad kościołem został on w 989 roku przyznany przez urząd doży razem należnymi przychodami patriarchatowi Grado. Kościół miał już wtedy status kościoła parafialnego. Wraz z ostatecznym przeniesieniem siedziby patriarchy Grado do Rialto, prawdopodobnie już przed połową XII wieku, kościół św. Sylwestra stał się jego własnością, będąc siedzibą kancelarii i sądów kurii. Wywołało to długotrwale spory kompetencyjne pomiędzy patriarchą a episkopatem weneckim pod przewodnictwem biskupa Castello. Kwestie te zostały ostatecznie rozwiązane dopiero w 1451 roku, kiedy to bullą Regis aeterni papież Mikołaj V zlikwidował patriarchat Grado, przenosząc jego tytuły, jurysdykcję i prawa własnościowe na nowo utworzony patriarchat Wenecji, do którego została również włączona parafia San Silvestro[2].

Kościół został w pierwszej połowie XV wieku przebudowany i w 1422 roku poświęcony razem z pobliskim oratorium Ognissanti. Przed niedzielą wielkanocną 1820 roku zawalił się ołtarz św. Józefa. Kolejne badania wykazały, że zawalenie groziło całemu kościołowi. Jego przebudowę rozpoczęto w 1836 roku według planów Lorenza Santi, a po jego śmierci kontynuowano pod kierunkiem Giovanniego Battisty Meduny. Prace budowlane dobiegły końca w 1843 roku, a w 1850 roku kościół rekonsekrowano[3].

Na mocy dekretu napoleońskiego Królestwa Włoch z 5 czerwca 1805 roku (oraz kolejnych dekretów) zainicjowano w Wenecji proces kasat i przekształceń kościołów i klasztorów oraz zmian granic parafii[4]. W latach 1807–1810 zmniejszono liczbę parafii weneckich z ponad 70 do 30, kościół św. Sylwestra zachował jednak swój status kościoła parafialnego, a jego parafia została powiększona poprzez włączenie do niej terenów zlikwidowanych parafii San Matteo i San Giovanni Elimosinario, a w 1810 roku – Sant’Apollinare (Sant’Aponal). Kościół aż do 1807 roku miał dodatkowo status kolegiaty, która była zarządzana przez kapitułę złożoną z trzech kapłanów tytularnych, diakona i subdiakona. Od 1807 roku kościołem zarządza proboszcz z nominacji patriarchy[2].

W 2010 roku kościół został zamknięty z powodu spadających fragmentów sufitu[3]. Po około dwóch latach oczekiwania, w czasie których jego funkcje kultowe były zawieszone, rozpoczęła się jego restauracja. Prace, zaplanowane na około rok, miały być sfinansowane z funduszy przekazanych przez Ministerstwo Robót Publicznych[5]. Zostały one zakończone w maju 2016 roku. Oprócz kampanili nie pozostały żadne ślady po wcześniejszych budynkach, z wyjątkiem fragmentu kolumny z kapitelem w stylu wenecko-bizantyńskim, wbudowanej w ścianę od strony Rio Terrà[3].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Fasada

[edytuj | edytuj kod]

Fasada pochodzi z 1909 roku i jest dziełem Giuseppe Sichera. W niszy nad drzwiami stoi XVII-wieczny posąg św. Sylwestra[3].

Kampanila

[edytuj | edytuj kod]

Pierwotna kampanila została zniszczona przez trzęsienie ziemi 25 stycznia 1347 roku. W 1422 roku została odbudowana, a w 1840 – odrestaurowana. Ma 47 metrów wysokości i zestaw dzwonów uruchamianych ręcznie[3].

Wnętrze

[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze jest jednonawowe[5]. Jego wystrój pochodzi w większości z początku XIX wieku, kiedy to kościół został przebudowany w stylu neoklasycznym. Płaski sufit został pomalowany w stylu naśladującym kasetony. Spośród licznych obrazów, które niegdyś zdobiły wnętrze, a później zostały rozproszone, zachowały się:[3] znany Chrzest Jezusa Jacopa Tintoretta[5] z ok. 1580 roku (przywrócony po XIX-wiecznej przebudowie i odnowiony w 2004 roku) oraz wiszący naprzeciw niego Św. Tomasz Becket na tronie pędzla Girolama da Santacroce z 1520 roku[3].

  1. Data ostatniej przebudowy.
  2. Rekonsekracja.
  3. Dziś centrum Wenecji.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ParrocchieMap.it: Parrocchia di S. SILVESTRO I PAPA. www.parrocchiemap.it. [dostęp 2019-11-10]. (wł.).
  2. a b SIUSA – Sistema Informativo Unificato per le Soprintendenze Archivistiche: Parrocchia di San Silvestro I papa, Venezia. siusa.archivi.beniculturali.it. [dostęp 2019-11-10]. (wł.).
  3. a b c d e f g Jeff Cotton: San Silvestro. www.churchesofvenice.co.uk. [dostęp 2019-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-18)]. (ang.).
  4. Emma Filipponi: Città e attrezzature pubbliche nella Venezia di Napoleone e degli Asburgo: le rappresentazioni cartografiche. virgo.unive.it. [dostęp 2019-11-10]. (wł.).
  5. a b c ARTE.it: Al via i restauri di San Silvestro a Venezia. www.arte.it. [dostęp 2019-11-10]. (wł.).