Kościół Zwiastowania Pańskiego w Stalowej Woli

Kościół Zwiastowania Pańskiego w Stalowej Woli

nr rej. 32 z dnia 9.07.1949 oraz 172/A z 16.06.1977 r.
kościół parafialny kościół klasztorny
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Stalowa Wola-Rozwadów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Zwiastowania Pańskiego w Stalowej Woli
Wezwanie	Zwiastowania NMP
Historia Data zakończenia budowy 1752–54 Data poświęcenia 1753
Dane świątyni Architekt Jan Bay Świątynia • materiał bud. • cegła
Położenie na mapie Polski Kościół Zwiastowania Pańskiego w Stalowej Woli
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Kościół Zwiastowania Pańskiego w Stalowej Woli
Położenie na mapie powiatu stalowowolskiego Kościół Zwiastowania Pańskiego w Stalowej Woli
Położenie na mapie Stalowej Woli Kościół Zwiastowania Pańskiego w Stalowej Woli
50°35′10,06″N 22°02′45,02″E

Kościół Zwiastowania Pańskiego w Stalowej Woli – kościół wraz z klasztorem zakonu kapucynów, mieści się w dzielnicy Stalowej Woli – Rozwadowie przy ulicy Klasztornej.

Historia

Świątynia została wybudowana w latach 1752–1754 dla zakonu kapucynów według projektu architekta Jana Baya z Warszawy. Ufundował ją wraz z klasztorem książę Jerzy Lubomirski. Kościół został wzniesiony w stylu baroku toskańskiego, charakterystycznym dla kościołów kapucyńskich. Kościół zbudowany jest na rzucie zbliżonym do kwadratu, jednonawowy, z kaplicami i prezbiterium zamkniętym ścianą prostą, oddzielającą wyodrębniony chór zakonny. Nawa główna jest dwuprzęsłowa, z dwiema parami niższych kaplic po bokach, prezbiterium nieco węższym i niższym od nawy głównej. Przed głównym wejściem od czasu fundacji na wysokiej kolumnie stoi figura św. Feliksa, z resztkami polichromii w jej dolnej części przedstawiającej Matkę Boską z Dzieciątkiem Jezus. Od strony południowej placu przykościelnego stoi na postumencie figura św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus na ręce, wykonana w 1908 roku przez rzeźbiarza-amatora ojca Floriana Janochę.

W głównym ołtarzu jest obraz "Zwiastowania" Karola Stokalskiego. Polichromia wykonana była w latach 1906-1908 przez Wawrzyńca Kameckiego i Bronisława. Grzywacza.

• 
  Klasztor Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Ołtarz główny
• 
  Klasztor Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów, Organy
• 
  Klasztor Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów, figura Św. Józefa
• 
  Klasztor Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów, figura Matki Boskiej

Budynki poświęcił biskup Franciszek Potkański 14 października 1753.

Zakonnicy w kompleksie zakonnym gościli konfederatów barskich, gen. Ramorino, dowódcę polskiego korpusu w 1831. W czasie pierwszej wojny światowej o. Honorat Jedliński, gwardian klasztoru, opiekował się rannymi żołnierzami tak austriackimi, jak i rosyjskimi. W okresie drugiej wojny światowej armia niemiecka zajęła część klasztoru. Aresztowano wtedy sześciu zakonników (4 ojców i 2 braci) w charakterze zakładników. Niemcy usunęli z refektarza wszystkie obrazy a na ścianach wymalowali hasła hitlerowskie i obsceniczne sceny z życia armii niemieckiej.

W klasztorze zmarł w opinii świętości o. Hieronim Ryba (1927).

Renowacja

Kościół i klasztor był remontowany w latach 1985–1990. Wymieniono więźbę dachową i położono miedzianą blachę. Uzupełniono nad chórem zakonnym wieżyczkę wraz z hełmem, wymieniono też tynki zewnętrzne, instalacje i pomalowano kościół. Odrestaurowano kryptę grobową Lubomirskich.

W 1995 kupiono do klasztoru organy dzięki wsparciu ówczesnych władz miasta. Wykonano je z dębu, składają się z 1868 piszczałek. Instrument posiada duże możliwości koncertowe. W 2020 organy przeszły generalny remont.

Linki zewnętrzne

• Informacje i historia na stronie parafialnej