Kolumna Antonina Piusa
41°54′06″N 12°28′34″E/41,901667 12,476111 Zachowana baza kolumny, obecnie w Muzeach Watykańskich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Typ obiektu |
kolumna |
| Fundator | |
| Materiał | |
| Całkowita wysokość |
17,2 m |
| Data odsłonięcia | |
| Data likwidacji | |
Położenie na mapie Rzymu  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Lacjum  | |
| 41°54′06″N 12°28′34″E/41,901667 12,476111
| |
Kolumna Antonina Piusa (łac. Columna Antoniniana) – nieistniejący obecnie pomnik ku czci deifikowanego cesarza Antonina Piusa i jego żony Faustyny, stojący dawniej na Polu Marsowym w Rzymie.
Kolumna została wystawiona po śmierci cesarza w 161 roku przez jego następców, Marka Aureliusza i Lucjusza Werusa[1]. Wykonana z czerwonego granitu sprowadzonego z Egiptu kolumna miała 14,75 m wysokości i 1,9 m średnicy. Posadowiono ją na marmurowej bazie o wysokości 2,47 m i szerokości 3,38 m[1]. Szczyt kolumny wieńczył posąg cesarza[2].
Kolumna zniszczała w ciągu wieków, w okresie renesansu istniał już tylko wystający z ziemi około 6-metrowy fragment trzonu[2]. W trakcie przeprowadzonych w 1703 roku prac wykopaliskowych odsłonięto bazę kolumny[2]. Resztki trzonu z czasem rozsypały się[1], dzieła zniszczenia dopełnił pożar z 1759 roku[2]. Ocalałą bazę kolumny przeniesiono w 1789 roku do Muzeów Watykańskich i poddano restauracji[2].
Boki znajdującej się obecnie w zbiorach Muzeów Watykańskich bazy kolumny zdobi inskrypcja dedykacyjna oraz trzy płaskorzeźby, przedstawiające apoteozę Antoninusa i Faustyny unoszonych w zaświaty przez boga Aiona oraz pogrzebowy kondukt żołnierzy (decursio funebris)[1].