Komórka Wignera-Seitza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Komórka Wignera-Seitza – teoretyczna konstrukcja przestrzenna, opisująca fragment sieci krystalicznej, której środek stanowi dowolny węzeł sieci (W), a jej zasięg definiowany jest w ten sposób, że każdy zawarty w niej punkt, bliższy jest węzłowi W stanowiącemu jej środek, niż dowolnemu innemu węzłowi sieci krystalicznej[1][2].

Komórka Wignera-Seitza jest wyjściowym elementem opisu licznych zagadnień z zakresu mechaniki, elektryczności, krystalografii i metalurgii, a jej nazwa wywodzi się od nazwisk Eugena Paula Wignera i Fredericka Seitza.

1
2
Konstrukcja komórki Wignera-Seitza

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wignera–Seitza komórka, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2014-04-19].
  2. Zakład Spektroskopii Fazy Skondensowanej: Wykład II. Sieć krystaliczna. Podstawowe definicje. [w:] Materiały dydaktyczne Instytutu Fizyki Doświadczalnej (Uniwersytet Gdański) [on-line]. zsfs.ug.edu.pl. [dostęp 2014-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-19)]. (pol.).