Kongres w Brunszwiku (1718)

Kongres w Brunszwiku – kongres zwołały przez cesarza Karola VI Habsburga w 1718 w celu spacyfikowania północnej Europy po myśli Rzeszy Niemieckiej.

W 1718 roku po pokonaniu Turków cesarz poczuł się silny. 21 lipca zawarto pokój w Požarevacu, kończący wojnę Turcji z Austrią i Wenecją (VIII wojna wenecko-turecka). Za sprawą Jamesa Stanhope'a w 1718 roku zawarty został Quadruple Alliance, sojusz czterech państw: Habsburgów, Francji, Holandii i Wielkiej Brytanii.

Jednak nawet sojusznik Karola, Jerzy I Hanowerski nie przybył na zwołany kongres. Król Jerzy zniechęcił także króla Szwecji, Karola XII. Rzeczpospolita choć wystawiła swych przedstawicieli, ostatecznie ich nie wysłała. Z racji, że wiele państw nie wyraziło zainteresowania inicjatywą cesarską, kongres w Brunszwiku jest często nazywany „kongresem-cieniem” (ang. shadowy congress).

Bibliografia

• A. W Ward, Breat Britain under George I
• Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572–1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 371.