Konstancja Gładkowska
Konstancja Gładkowska, zamężna Grabowska (ur. 2 czerwca 1810 w Warszawie, zm. 20 grudnia 1889 w Skierniewicach) – polska śpiewaczka, młodzieńcza muza i pierwsza miłość Fryderyka Chopina.
Urodziła się 2 czerwca 1810 roku w Warszawie (podawane są często błędne daty 4 i 10 czerwca). Jej matką chrzestną była nieślubna córka Stanisława Augusta Poniatowskiego, Konstancja Żwanowa. Kształciła się w warszawskim konserwatorium. W 1829 roku podczas koncertu solistek uczelni poznała Fryderyka Chopina, dla którego stała się natchnieniem. Gdy jesienią 1830 roku Chopin wyjechał z kraju, śpiewała na jego pożegnalnej uroczystości. Korespondencja między zakochanymi urwała się po roku. W 1832 roku poślubiła Józefa Grabowskiego i zamieszkała w majątku męża, w Raduczu koło Rawy Mazowieckiej. Małżeństwo układało się szczęśliwie. Para doczekała się 5 dzieci. W 1845 roku Konstancja Gładkowska straciła wzrok i mimo prób leczenia nigdy go nie odzyskała. W 1878 roku zmarł mąż Józef Grabowski. W 1879 roku przeniosła się do Skierniewic i tam zmarła w 1889 roku. Została pochowana na cmentarzu w Babsku.
W Skierniewicach w drewnianym dworku, w którym mieszkała, urządzona została Izba Historii Skierniewic, gdzie zgromadzono pamiątki po artystce[1].
- ↑ Izba Historii Skierniewic. Urząd Miasta Skierniewice. [dostęp 2011-02-17].
Bibliografia
- Piotr Mysłakowski, Andrzej Sikorski: Konstancja Gładkowska. [dostęp 2011-02-17].