Kot nebelung

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kot nebelung
Ilustracja
Aleksandr van Song - kocur rasy nebelung
Pochodzenie

Stany Zjednoczone

Nazwa angielska

Nebelung

Standardy rasy
(według organizacji felinologicznych)
TICA

standard

Inny

WCF

Punktacja za standard rasy
(według FIFe)
Uznane odmiany barwne

Nebelung – półdługowłosa odmiana rasy rosyjski niebieski.

Historia rasy[edytuj | edytuj kod]

W hodowlach kotów rosyjskich niebieskich czasem pojawiały się długowłose kocięta. W latach 80. w Stanach Zjednoczonych urodził się kocurek. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to że kot ten przypominał kota rosyjskiego niebieskiego, a jego rodzicami byli: domowa kotka i kocur podobny do rosyjskich niebieskich. Kotek otrzymał na imię Siegrfried. Siegrfried był długowłosy i niebieski. Jego właścicielka powtórzyła eksperyment... i udało się! Urodziły się dwie półdługowłose kotki. Jedna z nich była niebieska i dostała na imię Brunhilde. Właścicielka Siegrfrieda i Brunhilde jeździła na różna wystawy i pokazywała swoje koty. Obecnie nebelungi stają się coraz bardziej popularną rasą.

Wygląd nebelunga[edytuj | edytuj kod]

Nebelungi są średniej wielkości, muskularne i pełne gracji. Ich łapy są długie i owalnie zakończone. Długi ogon nebelunga ma lekko zaokrągloną końcówkę. Nieco spłaszczona głowa jest osadzona na smukłej szyi. Czoło oraz prosty nos tworzą kąt wypukły. Uszy są duże, delikatne i skierowane do przodu. Nebelungi mają szeroko rozstawione, zielone oczy o kształcie migdałów. Futro jest niebieskie, ze srebrzystym połyskiem.

Charakter rasy[edytuj | edytuj kod]

Nebelungi są trochę nieufne, ale lubią zabawy. Są ciche, przymilne i pełne gracji. Bardzo przywiązują do opiekunów, uczuciowe, raczej nieufne wobec obcych. Lubią towarzystwo innych kotów o podobnie spokojnym temperamencie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nebelung - Nibelung - kot rosyjski niebieski długowłosy | Koty.pl [online], Wszystko, co warto wiedzieć o kotach [dostęp 2020-12-07] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Urszula Kamoda. „Kocie Sprawy”. nr 06/2008. s. s.10-12.