Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Klępiczu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Klępiczu
A-1015 z dnia 18.11.1963
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Klępicz

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Stanisława Biskupa i Męczennika

Położenie na mapie gminy Moryń
Mapa konturowa gminy Moryń, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Klępiczu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Klępiczu”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Klępiczu”
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego
Mapa konturowa powiatu gryfińskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Klępiczu”
Ziemia52°52′23,8008″N 14°18′37,9440″E/52,873278 14,310540

Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Klępiczu – zabytkowy, kamienno-ceglany, katolicki kościół parafialny, znajdujący się w centrum wsi Klępicz (powiat gryfiński).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obiekt wzniesiono w drugiej połowie XIII w., w okresie przejściowym od stylu romańskiego do gotyckiego. Przebudowano go w XVI i XVII wieku. Z tego czasu pochodzą szerokie otwory okienne. 20 czerwca 1974, biskup Jerzy Stroba erygował nową parafię z siedzibą we wsi[1].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół wzniesiony jest głównie z kamienia polnego i cegły, na planie prostokąta, bez wydzielonego prezbiterium. Wschodni szczyt ozdabiają blendy[1]. Wieża jest nieco węższa od nawy i jest jedną z niewielu w tym rejonie zachowanych w wysokości pierwotnej. Oryginalne otwory okienne (sprzed przebudowy w XVI i XVII wieku) nie zachowały się. Wyposażenie jest skromne. Zachowany jest beczkowy strop[1], dzwon z XVI wieku, a także ołtarz wykonany wtórnie z prospektu organowego[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]