Blenda (architektura)
Blenda (niem. blende, ślepe okno, ślepa wnęka) – płytka wnęka w murze, o wykroju arkady lub okna, bez prześwitu (otworu okiennego).
Stosowana przede wszystkim w celach estetycznych (dekoracyjnych)[1], rzadziej do odciążenia ściany[2] przez zmniejszenie jej grubości[3], zwłaszcza w szczytach budowli[4].
Blendy charakterystyczne były dla architektury gotyckiej. W ścianach z surowej cegły były często tynkowane na biało lub wypełnione malowanym (ślepym) maswerkiem i imitacją laskowania okien[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak), T. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1978, s. 173.
- ↑ Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 48, ISBN 978-83-01-12365-9.
- ↑ Architektura i budownictwo. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1882, s. 40, ISBN 83-204-0291-3.
- ↑ a b Sztuka świata. Słownik terminów A-K. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 80, ISBN 978-83-213-4726-4.
-
Blendy umieszczone na gotyckiej wieży Kościoła Farnego w Sierpcu. -
Blenda stargardzka na wieży północnej Kolegiaty NMP w Stargardzie -
Blendy w fasadzie zachodniej katedry w Królewcu -
Okno ślepe
.JPG)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 26. ISBN 83-85001-89-1.