Kościół ewangelicki w Szprotawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół ewangelicki
w Szprotawie
635 z dnia 5.07.1963 r.[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Ruina kościoła ewangelickiego, stan z 2013 r.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Szprotawa

Wyznanie

katolickie

Kościół

polskokatolicki

Parafia

Zbawiciela Świata w Szprotawie

Wezwanie

Zbawiciela Świata

Położenie na mapie Szprotawy
Mapa konturowa Szprotawy, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelickiw Szprotawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelickiw Szprotawie”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelickiw Szprotawie”
Położenie na mapie powiatu żagańskiego
Mapa konturowa powiatu żagańskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelickiw Szprotawie”
Położenie na mapie gminy Szprotawa
Mapa konturowa gminy Szprotawa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelickiw Szprotawie”
Ziemia51°33′53,7″N 15°32′21,0″E/51,564917 15,539167
Widok od strony południowej, stan z 2007 r.
Herb cyrulików przeniesiony z kościoła do Muzeum Ziemi Szprotawskiej.

Kościół ewangelicki w Szprotawie – został wzniesiony na fundamentach zamku książęcego. Prace budowlane zaczęły się w roku 1744. Gruz po starym zamku został wykorzystany do zasypania starej fosy. Fragmenty średniowiecznych murów zamkowych zostały wykorzystane do budowy nowych ścian świątyni. Zamkową basteję wykorzystano urządzając w niej kryptę, natomiast w wyższej kondygnacji zakrystię. Ściany północne oraz wieżę wzniesiono od podstaw. 27 sierpnia 1747 roku odbyło się uroczyste otwarcie świątyni. W 1821-1822 wieża kościelna została przebudowana, co upamiętniają napisy nad wejściem głównym. Pod koniec XIX wieku wieża została odnowiona. Naprzeciw kościoła wznosi się gmach szkoły ewangelickiej z zegarem słonecznym.

Kościół funkcjonował do 1945 roku. Po wysiedleniu ludności niemieckiej po II wojnie światowej systematycznie popada w ruinę. W latach 60. XX wieku zawalił się dach oraz miedziana kopuła wieży. Obecnie kościół jest odbudowywany przez parafię polskokatolicką.

W 2000 roku wewnątrz kościoła miały miejsce prace archeologiczne w celu zbadania osadnictwa pradziejowego i historycznego.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Felix Matuszkiewicz, Geschichte der Stadt Sprottau, 1908.
  • Gerhard Kossert, Geschichte der Kirche Zur Burg Gottes in Sprottau, 1997.
  • Maciej Boryna, Sensacje Ziemi Szprotawskiej, 2000.
  • Maciej Boryna, Tajemnice Szprotawy i okolic, 2001.
  • Krzysztof Wachowiak, Zamek i fortyfikacje miejskie w Szprotawie, 2007, praca niepublikowana.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]