Zakrystia
Zakrystia (st. wł. sacristia od sacrista – sługa kościelny, zakrystian, z łac. sacer – świętość) – boczne pomieszczenie sakralne występujące w świątyniach chrześcijańskich, umieszczane najczęściej z północnej lub południowej strony prezbiterium i połączone z nim wejściem.
W niektórych kościołach znajduje się drugie wejście do zakrystii z zewnątrz[1].
W dialektach i gwarach, w których nastąpiło przejście „kr” w „chr” (prawdopodobnie przez błędne skojarzenie słowa z Chrystusem)[2], np. w dialektach małopolskich, często spotykaną formą, także w języku pisanym, jest zachrystia, zachrystian.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Zakrystia służy do przechowywania naczyń i szat liturgicznych, przygotowywania się kapłanów do odprawiania obrzędów liturgicznych[1][3]. Zakrystia pojawiła się w okresie średniowiecza w miejsce diakonikonu[4].
W zakrystii znajduje się zwykle lawaterz[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 448, ISBN 978-83-01-12365-9.
- ↑ Tomasz Nowaczyk, Zakrystia czy zachrystia? Która forma jest poprawna? [online], Poprawna polszczyzna dla każdego, 7 sierpnia 2020 [dostęp 2025-04-07].
- ↑ Sztuka świata. Słownik terminów L-Ż. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 346, ISBN 978-83-213-4726-4.
- ↑ Sztuka świata. Słownik terminów L-Ż. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 131, ISBN 978-83-213-4726-4.
- ↑ Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 228, ISBN 978-83-01-12365-9.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Encyklopedia chrześcijaństwa, t. 4, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2005.