Kronika wypadków miłosnych
| ||
| Gatunek | dramat obyczajowy, psychologiczny, film poetycki | |
| Rok produkcji | 1985 | |
| Data premiery | 24 listopada 1986 | |
| Kraj produkcji |  Polska
| |
| Język | język polski | |
| Czas trwania | 114 min | |
| Reżyseria | Andrzej Wajda | |
| Scenariusz | Tadeusz Konwicki, Andrzej Wajda (współpraca) | |
| Główne role | Paulina Młynarska Piotr Wawrzyńczak | |
| Muzyka | Wojciech Kilar | |
| Zdjęcia | Edward Kłosiński | |
| Kostiumy | Maria Wiłun | |
Kronika wypadków miłosnych − polski dramat obyczajowy z 1985 w reżyserii Andrzeja Wajdy. Autorem scenariusza, opartego na własnej powieści pod tym samym tytułem, jest Tadeusz Konwicki.
Spis treści
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Paulina Młynarska (Alina)
- Piotr Wawrzyńczak (Witek)
- Magdalena Wójcik (Zuza, koleżanka Aliny)
- Dariusz Dobkowski (Engel)
- Bernadetta Machała-Krzemińska (Greta)
- Jarosław Gruda (Lowa)
- Joanna Szczepkowska (Cecylia)
- Gabriela Kownacka (Olimpia)
- Krystyna Zachwatowicz (matka Witka)
- Bohdana Majda (matka Cecylii i Olimpii)
- Adrianna Godlewska (Nałęczowa, matka Aliny)
- Jerzy Klesyk(kuzynek Sylwek)
- Jerzy Block (dziadek Witka)
- Beata Poźniak (Zosia, pokojówka Nałęczów)
- Leonard Pietraszak (Nałęcz, ojciec Aliny)
- Tadeusz Łomnicki (pastor Baum, ojciec Grety i Engela)
- Tadeusz Konwicki (Nieznajomy)
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
Miejscem akcji jest Wilno i jego okolice (bohater dojeżdża koleją do szkoły), zaś czas to przeddzień wybuchu II wojny światowej. Film opowiada w poetycki i nostalgiczny sposób historię wchodzenia w dorosłość grupy młodych ludzi. Głównym wątkiem jest miłość maturzystów Witka i Aliny.
Jest wiosna 1939 roku. Witek zakochuje się w córce polskiego oficera, Alinie. Dziewczyna z trudem akceptuje miłość chłopca, ale w końcu zgadza się na randkę. Razem planują ucieczkę po maturze. Umawiają się po ogłoszeniu wyników egzaminów. Niestety, Witek nie zdał matury. Wkrótce dowiaduje się, że Alina wyjeżdża za granicę. Dziewczyna jednak przychodzi na ostatnie spotkanie w białej, "ślubnej" sukience. Nasyceni sobą zasypiają nad brzegiem rzeki. Budzi ich wycie syren alarmowych zwiastujących wybuch wojny.
Plenery[edytuj | edytuj kod]
Film nakręcono w Przemyślu, który imituje przedwojenne Wilno. Plenerami są obecna ul. Zamkowa oraz pl. Legionów. Scena nabożeństwa w cerkwi została nagrana w Siemiatyczach, w tamtejszej cerkwi prawosławnej. Film kręcono też w Drohiczynie[1] oraz w Lublinie, na ulicy Noworybnej[2]. Przemarsz 13 Pułku Ułanów Wileńskich zrealizowano w okolicy miejscowości Bogusławice, korzystając z koni z tamtejszego Stada Ogierów Bogusławice[3].
Muzyka[edytuj | edytuj kod]
Muzykę do filmu skomponował Wojciech Kilar. Oprócz tego w obrazie pojawiają się dwa polskie tanga − To ostatnia niedziela oraz Jesienne róże. Oba utwory mają aranżację stylizowaną na czasy przedwojenne, a wykonuje je Zbigniew Wodecki. W jednej ze scen, z udziałem Tadeusza Konwickiego, słychać także utwór zespołu TSA Heavy metal świat pochodzący z płyty Heavy Metal World (1984).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Miejsca w Polsce, gdzie kręcono popularne filmy. 1001miejsc [dostęp 2016-11-08]
- ↑ Turyści zajrzą w zakątki, w których kręcono filmy www.dziennikwshodni.pl [dostęp 2016-11-08]
- ↑ Kronika wypadków miłosnych. Wajda.pl. [dostęp 2018-05-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kronika wypadków miłosnych w bazie IMDb (ang.)
- Kronika wypadków miłosnych w bazie filmpolski.pl
- Kronika wypadków miłosnych w bazie Filmweb
- Zdjęcia z filmu Kronika wypadków miłosnych w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Kronika wypadków miłosnych w bazie Akademii Polskiego Filmu
