Kuchowiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Kuchowiec
Głuchowiec
Ilustracja
Widok od południa
Położenie
Państwo

 Polska

Region

Pojezierze Poznańskie

Położenie na mapie gminy Wronki
Mapa konturowa gminy Wronki, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Kuchowiec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Kuchowiec”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Kuchowiec”
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego
Mapa konturowa powiatu szamotulskiego, u góry po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Kuchowiec”
Ziemia52°42′37,2024″N 16°08′34,2276″E/52,710334 16,142841

Kuchowiec (także: Głuchowiec[1]) – jezioro zlokalizowane w Puszczy Noteckiej w obrębie jezior sierakowskich, na północny zachód od Chojna-Młyna w gminie Wronki.

Jezioro ma kształt gruszkowaty, wciskając się pomiędzy wydmy swoją północną, szerszą częścią, gdzie styka się z południowym krańcem pasa Wrzosowych wydm. Bywa uważane za samodzielny akwen lub za zatokę jeziora Chojno. Legenda głosi, że zamieszkał tu pewien osadnik, który żywił się jedynie korzonkami i rybami z tego jeziora. Było ono jednak skąpe w ten pokarm i osadnik nie mógł często złowić nawet jednej ryby dziennie. Przeniósł się więc nad jezioro Chojno, a Kuchowiec za karę skurczył się i zajmuje obecnie zaledwie czwartą część swej pierwotnej powierzchni[2]. Na akwenie znajdują się dwie niewielkie wyspy, a przy drodze wojewódzkiej nr 150, biegnącej północnym brzegiem, zorganizowano parking dla turystów i wędkarzy[3] (na jeziorze zbudowano też pomosty wędkarskie[1]).

Przy północnym brzegu jeziora rosną pomnikowe drzewa: buk (posiada pięć pni i obwód 530 cm) oraz dąb o obwodzie 410 cm[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rybobranie Chojno. [dostęp 2015-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  2. a b Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s.111, ISBN 978-83-7272-242-3
  3. Sierakowski Park Krajobrazowy, mapa turystyczna, Daunpol, Warszawa, ISBN 978-83-7475-877-2