Kultura Huancarani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Naczynie ceramiczne - kultura Huancarani

Kultura Huancarani, nazywana czasem kulturą Belénkultura archeologiczna z obszaru Ameryki Południowej. Początki jej sięgają 1100 r. p.n.e., rozwijała się na obszarze położonym na północ od jeziora Poopó, obecnie w granicach boliwijskiego departamentu Oruro. Prowadzone prace archeologiczne doprowadziły do odkrycia 17 stanowisk, stanowiących dawne osady. Nie natrafiono na ośrodki ceremonialne. Osady złożone są z wielu (ok. 100) domów mieszkalnych, zbudowanych na planie koła. Ściany wykonane są z gliny, a fundamenty domów z kamieni. Osady pobudowane były na wzgórzach, niekiedy otoczonych murem zbudowanym z kamieni. Ceramika związana z kulturą Huancarani ma ścianki wygładzone przy użyciu łopatek, pozbawiona jest ozdób. Ludność znała wytop metali (miedzi) i obróbkę obsydianu wydobywanego w jaskiniach Querimita. Obsydianu używano do wyrobu grotów do strzał. Cechą charakterystyczną tej kultury są odnalezione kamienne głowy lam. Głowy posiadają trzpienie, zatem mogły być elementem używanym do zdobienia murów.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]