Kultura Robotnicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kultura Robotnicza
Częstotliwość

dwutygodnik, tygodnik

Państwo

 Polska

Adres

Warszawa

Tematyka

społeczno-kulturalna

Pierwszy numer

1922

Ostatni numer

1923

Kultura Robotnicza – czasopismo społeczno-kulturalne, wydawane w Warszawie od lutego 1922 roku do maja 1923 roku przez Związek Organizacji Kulturalno-Oświatowych „Kultura Robotnicza”, pod redakcją Jana Hempla i Jerzego Herynga.

Początkowo dwutygodnik, od 1923 roku tygodnik.

Pismo powstało z inicjatywy Komunistycznej Partii Robotniczej Polski i było jej legalnym organem. Głosiło program upowszechniania kultury proletariackiej, nawiązując do założeń radzieckiej organizacji Proletkult. Zajmowało się tematyką polityczną, gospodarczą i oświatową, drukowało przekłady literatury radzieckiej i postępowych pisarzy amerykańskich.

Współpracownikami pisma byli: Stefan Rudniański, Bruno Jasieński, Mieczysław Braun, Władysław Broniewski, Stanisław Stande, Witold Wandurski. Drukowano też utwory pisarzy obcojęzycznych, takich jak Maksym Gorki, Władimir Majakowski, Jack London, Upton Sinclair, Karol Marks.

Jego kontynuacją była Nowa Kultura (1923–1924)[1].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Z. Makowiecki, Kultura Robotnicza, w: Literatura polska, przewodnik encyklopedyczny, t. I, Warszawa 1984
  • Grzegorz Gazda: Dwudziestolecie międzywojenne. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2008, s. 110-111. ISBN 978-83-7420-110-0.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marian Stępień, Nowa Kultura, w: Literatura polska, przewodnik encyklopedyczny, t. II, Warszawa 1985, s. 42.