Kuraczki
| Ptilopachinae | |||
| Bowie, Cohen & Crowe, 2013 | |||
 Przedstawiciel podrodziny – kuraczek skalny (P. petrosus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
kuraczki | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Ptilopachus erythrorhynchus Swainson, 1837 (= Tetrao petrosus J.F. Gmelin, 1789) | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Rodzaje | |||
|
| |||
Kuraczki[6] (Ptilopachinae) – nowo zdefiniowana[7] monotypowa podrodzina ptaków z rodziny przepiórowatych (Odontophoridae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Afryce[8].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 23–28 cm; masa ciała 190–312 g[9].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
- Ptilopachus (Ptilopachys): gr. πτιλον ptilon „pióro”; παχυς pakhus „gruby, gęsty”[10].
- Petrogallus: łac. petra „skała, kamień”, od gr. πετρος petros „kamień”; gallus „kogucik”[11]. Gatunek typowy: Perdix fusca Vieillot, 1834 = Tetrao petrosus J.F. Gmelin, 1789.
- Acentrortyx: gr. ακεντρος akentros „bez ostrogi”, od negatywnego przedrostka α- a- ; κεντρον kentron „ostroga”, od κεντεω kenteō „kłuć”; ορτυξ ortux, ορτυγος ortugos „przepiórka”[12]. Gatunek typowy: Francolinus nahani A.J.C. Dubois, 1905.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Takson pierwotnie zaliczany do rodziny kurowatych (Phasianidae), lecz badania filogenetyczne przeprowadzone w 2006 roku wykazały, że rodzaj ten jest bliżej spokrewniony z przepiórami niż z innymi grzebiącymi[13]. Do rodzaju należą dwa gatunki[6]:
- Ptilopachus petrosus – kuraczek skalny
- Ptilopachus nahani – kuraczek leśny – takson tradycyjnie umieszczany w rodzaju Francolinus[13]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W. Jardine & P.J. Selby: Illustrations of ornithology. Cz. 4. Edinburgh: W.H. Lizars, 1837, s. ryc. xvi i tekst. (ang.).
- ↑ H.E. Strickland. Commentary on Mr. G. R. Gray's 'Genera of Birds'. „The Annals and Magazine of Natural History”. 7, s. 37, 1841. (ang.).
- ↑ J. Chapin. A New Genus, Acentrortyx, Proposed for Francolinus Nahani Dubois. „The Auk”. 43 (2), s. 235, 1926. (ang.).
- ↑ Ptilopachus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2015-03-07] (ang.).
- ↑ W. Swainson: On the natural history and classification of birds. Cz. 2. London: John Taylor, 1837, s. 344, seria: Cabinet cyclopaedia. Natural history. (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Ptilopachinae Bowie, Cohen & Crowe, 2013 - kuraczki (wersja: 2019-05-23). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-24].
- ↑ R.C.K. Bowie, C. Cohen & T.M. Crowe. Ptilopachinae: a new subfamily of the Odontophoridae (Aves: Galliformes). „Zootaxa”. 3670 (1), s. 097–098, 2013. (ang.).
- ↑ F. Gill & D. Donsker: Megapodes, guans, guineas & New World quail. IOC World Bird List: Version 8.2. [dostęp 2018-09-01]. (ang.).
- ↑ P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 497, 522. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Ptilopachus [dostęp 2022-01-23].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Petrogallus [dostęp 2022-01-23].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Acentrortyx [dostęp 2022-01-23].
- ↑ a b T.M. Crowe, R.C.K. Bowie, P. Bloomer, T.G. Mandiwana, T.A.J. Hedderson, E. Randi, S.L. Pereira & J. Wakeling. Phylogenetics, biogeography and classification of, and character evolution in, gamebirds (Aves: Galliformes): effects of character exclusion, data partitioning and missing data. „Cladistics”. 22 (6), s. 495–532, 2006. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2006.00120.x. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).