Kurt Spangenberg
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
mineralog, nauczyciel akademicki |
Kurt Spangenberg (ur. 1 kwietnia 1889 w Weidzie, zm. 25 stycznia 1957 w Heggen (gmina Finnentrop[1]) (niektóre źródła wskazują jako miejsce śmierci Tybingę[2])) – niemiecki mineralog, krystalograf, profesor.
Spangenberg był uczniem Gottloba Lincka, pod kierunkiem którego obronił w 1912 na uniwersytecie w Jenie pracę doktorską[3] poświęconą syntezie dolomitu[4]. Kontynuował karierę naukową i w 1920 r. uzyskał habilitacje na tej samej uczelni, po czym podjął tam pracę w charakterze nieopłacanego pomocnika profesora[5]. Jesienią 1922 został zatrudniony na uniwersytecie w Kilonii, gdzie w 1924 uzyskał profesurę mineralogii[6]. W roku 1929 przeniósł się do Wrocławia, obejmując tam stanowisko dyrektora Instytutu Mineralogiczno-Petrograficznego oraz Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu Wrocławskiego, kierując obydwoma placówkami aż do końca II wojny światowej i będąc ich ostatnim niemieckim dyrektorem[7]. Jednocześnie wykładał jako profesor mineralogię na Politechnice Wrocławskiej[8]. Po wojnie przez jakiś czas pozostawał niezatrudniony i prowadził badania prywatnie (Privatgelehrter), później wykładał na uniwersytecie w Tybindze, gdzie w 1952 został profesorem zwyczajnym[9].
W 1940 został przyjęty do Leopoldiny[10].
Zajmował się m.in. badaniem wzrostu kryształów, mineralogią przemysłową (zastosowaniem mineralogii w procesach produkcji przemysłowej) oraz geologią złóż Śląska[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Küppers H., 2004: Biogram Spangenberga w: Zur Geschichte der Mineralogie an der Christian-Albrechts-Universität zu Kiel, Teil 2, Mitteilungen der Deutschen Kristallographischen Gesellschaft, 2004, nr 28, strona 16 [2]
- M. Mierzejewski, M. Sachanbiński & Z. Wierzbicki, 2003: Zarys historii nauk mineralogicznych i geologicznych na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1811-1945. W: A. Grodzicki (red.): Historia nauk geologicznych na Uniwersytecie Wrocławskim. Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego. ISBN 83-229-2419-4