Politechnika Wrocławska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Politechnika Wrocławska
Polytechnica Wratislaviensis
Wrocław University of Science and Technology
Godło
Budynek główny Politechniki (A1)
Budynek główny Politechniki (A1)
Data założenia 1910/24 sierpnia 1945[1]
Typ uczelni państwowa
Państwo  Polska
Adres wybrzeże
Stanisława Wyspiańskiego 27
50-370 Wrocław
Liczba pracowników
• naukowych		 4078
2097[2]
Liczba studentów 33 530[3]
Rektor prof. dr hab. inż. Cezary Madryas
Członkostwo Socrates/Erasmus
Leonardo da Vinci
Tempus
Położenie na mapie Wrocławia
Mapa lokalizacyjna Wrocławia
Wrocław
Wrocław
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa lokalizacyjna województwa dolnośląskiego
Wrocław
Wrocław
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Wrocław
Wrocław
Ziemia 51°06′26,7″N 17°03′43,7″E/51,107417 17,062139
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Budynek główny (1905–1911, 1935) – wejście do budynku A1 od ul. Wybrzeże Stanisława Wyspiańskiego
Wejście do kampusu od pl. Grunwaldzkiego, budynki D1 i D2 za nimi C5 i C7, pomiędzy nimi D21

Politechnika Wrocławska – państwowa szkoła wyższa we Wrocławiu, uważana za jedną z najlepszych[4][5] uczelni technicznych w Polsce.

Według Webometrycznego Rankingu Uniwersytetów Świata ze stycznia 2016, pokazującego zaangażowanie instytucji akademickich w istnieniu w sieci Web, uczelnia zajmuje 6. miejsce w Polsce wśród uczelni technicznych, a na świecie 577. pośród wszystkich typów uczelni[6].

Historia[edytuj]

Początki uczelni można szukać w 1910 r., kiedy powstała Królewska Wyższa Szkoła Techniczna we Wrocławiu (Königliche Technische Hochschule Breslau), później, w roku 1918 zmieniono nazwę na Wyższa Szkoła Techniczna (Technische Hochschule). W uroczystościach otwarcia uczestniczył cesarz Wilhelm II. Studia rozpoczęło wtedy 57 studentów, a z biegiem lat liczba ta rosła. W 1913 wynosiła już 238 osób, a szczyt liczby studiujących – 926 osób – osiągnięto w 1927.

Lata 30. XX wieku przyniosły kryzys, który dotknął także uczelnie. Wprowadzono kuratora, także wspólny budżet i administrację z uniwersytetem. Spadała liczba studiujących, w 1937 roku były to 482 osoby. W 1939 roku wybuchła II wojna światowa. Do roku 1943 uczelnia funkcjonowała bez większych zakłóceń. W czwartym roku wojny front wschodni zaczął się jednak przybliżać do granic Rzeszy. W połowie stycznia 1945 roku po ogłoszeniu miasta twierdzą (Festung Breslau) podjęto decyzję o ewakuacji Technische Hochschule w głąb Rzeszy. Tym samym szkoła zakończyła swoje funkcjonowanie.

W budynkach Technische Hochschule, z wykorzystaniem jej sprzętu i bibliotek, utworzono w 1945 polską Politechnikę Wrocławską. Znaczną rolę w zagospodarowaniu budynków i organizacji szkoły odegrali pracownicy naukowi uczelni lwowskich. Uczeni i absolwenci Politechniki Lwowskiej praktycznie zbudowali ją od postaw. Szczególną role w tym procesie odegrali rektor Politechniki Lwowskiej – profesor Edward Sucharda, a także profesor Kazimierz Idaszewski. Duży wkład wniósł również inż. Dionizy Smoleński, przed wojną asystent w Politechnice Warszawskiej.

Pierwszy polski wykład w Politechnice Wrocławskiej, wygłoszony przez profesora Kazimierza Idaszewskiego, odbył się 15 listopada 1945 roku. Dzień ten obchodzony jest jako święto Uczelni, a także święto nauki wrocławskiej. Przez pewien okres Politechnika była administracyjnie połączona z Uniwersytetem Wrocławskim[7].

W 1945 roku istniało 5 wydziałów: Chemii Technicznej, Mechaniczno-Elektrotechniczny, Budownictwa, Hutniczo-Górniczy oraz Matematyczno-Przyrodniczy (wspólny z Uniwersytetem). Studia podjęło wówczas 595 osób[7].

14/15 grudnia 1981, w czasie stanu wojennego oddziały ZOMO siłą stłumiły strajk na uczelni. Podczas akcji milicji pracownik politechniki, Tadeusz Kosecki, dostał ataku serca, w wyniku którego zmarł[8].

W ciągu całego 2010 roku w ramach obchodów stulecia uczelni technicznych we Wrocławiu odbyły się różnego rodzaju imprezy kulturalne i naukowe. Zwieńczeniem uroczystości był I Światowy Zjazd Absolwentów, który odbył się listopadzie tegoż roku.

Władze uczelni (2016–2020)[edytuj]

  • Rektor – prof. dr hab. inż. Cezary Madryas
  • Prorektor ds. Prorektor ds. Współpracy z Gospodarką i Informatyzacji – prof. dr hab. inż. Andrzej Kucharski
  • Prorektor ds. Badań Naukowych i Umiędzynarodowienia – prof. dr hab. inż. Andrzej Trochimczuk
  • Prorektor ds. Organizacji i Rozwoju – prof. dr hab. inż. Jerzy Jasieńko
  • Prorektor ds. Nauczania – prof. dr hab. inż. Andrzej Dziedzic
  • Prorektor ds. Studenckich – dr inż. Jacek Lamperski

Wydziały[edytuj]

Budynek E1 – Wydział Architektury, budynek z 1901–1903, na pierwszym planie Park Tołpy

Obecnie uczelnia daje możliwość podjęcia nauki na kierunkach technicznych i ścisłych I i II stopnia prowadzonych w ramach szesnastu wydziałów:

Wydział Architektury[edytuj]

Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego[edytuj]

Wydział Chemiczny[edytuj]

Budynek A2 (Kampus Główny) – Wydział Chemiczny
Budynek A3 „Stara Chemia” (Kampus Główny) z prawej „Stara Kotłownia” (A4) – Wydział Mechaniczno-Energetyczny

Wydział Elektroniki[edytuj]

Wydział Elektryczny[edytuj]

Wydział Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii[edytuj]

Wydział Inżynierii Środowiska[edytuj]

Wydział Informatyki i Zarządzania[edytuj]

Budynek B1 – Kampus Główny (d. Wydział i Instytut Hutniczy Hüttenmännisches Institut, 1910–1946) – Wydział Informatyki i Zarządzania PWr

Wydział Mechaniczno-Energetyczny[edytuj]

Wydział Mechaniczny[edytuj]

Wydział Podstawowych Problemów Techniki[edytuj]

Wydział Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki[edytuj]

Wydział Matematyki[edytuj]

Ośrodki zamiejscowe[edytuj]

Wydział Techniczno-Informatyczny

Wydział Techniczno – Przyrodniczy

Wydział Techniczno – Inżynieryjny

Kadra naukowa[9][edytuj]

  • z tytułem naukowym profesora: 177
  • ze stopniem naukowym doktora habilitowanego: 238
  • ze stopniem naukowym doktora: 1269
  • liczba doktorantów: 986

Poczet rektorów[edytuj]

  1. Stanisław Kulczyński (1945–1951)
  2. Dionizy Smoleński (1951–1960)
  3. Zygmunt Szparkowski (1960–1969)
  4. Tadeusz Porębski (1969–1980)
  5. Bogusław Kędzia (1 XII 1980 – 31 VIII 1981)
  6. Tadeusz Zipser (1 IX-29 XII 1981)
  7. Jerzy Schroeder (6 I-31 VII 1982)
  8. Wacław Kasprzak (1982–1984)
  9. Jan Kmita (1984–1990)
  10. Andrzej Wiszniewski (1990–1996)
  11. Andrzej Mulak (1996–2002)
  12. Tadeusz Luty (2002–2008)
  13. Tadeusz Więckowski (2008-2016)
  14. Cezary Madryas (2016-)

Wcześniej (Königliche Technische Hochschule Breslau oraz Technische Hochschule):

  1. Rudolf Schenck (1910–1914)
  2. Gerhard Hessenberg (1914–1916)
  3. Carl Heinel (1916–1918)
  4. Friedrich Wilhelm Semmler (1918–1920)
  5. Ludwig Mann (1920–1924)
  6. Werner Schmeidler (1924–1926)
  7. Wilhelm Tafel (1926–1928)
  8. Karl Gottwein (1928–1930)
  9. Erich Waetzmann (1930–1932)
  10. Bernhard Neumann (1932–1933)
  11. Wilhelm Rein (1933–1937)
  12. Erwin Ferber (1937–1944)
  13. Heinrich Blecken (1944–1945)

Domy studenckie[edytuj]

Domy studenckie Politechniki Wrocławskiej znajdują się w kilku miejscach Wrocławia. Największym skupiskiem jest osiedle akademickie Wittigowo, gdzie znajduje się 5 największych akademików (od T-15 do T-19).

  • T-2 Telemik ul. Grunwaldzka 59,
  • T-3 Straszny Dwór pl. Grunwaldzki 61,
  • T-4 Czworak ul. Ł. Górnickiego 22,
  • T-6 Alcatraz ul. M. Reja 54/56,
  • T-9 Atol ul. Powstańców Śląskich 137,
  • T-14 Azyl wybrzeże L. Pasteura 8,
  • T-15 Hades ul. E. Wittiga 6,
  • T-16 Tower ul. E. Wittiga 4,
  • T-17 Ikar ul. Z. Wróblewskiego 27,
  • T-18 Hotel Asystenta ul. Z. Wróblewskiego 25,
  • T-19 Piast ul. E. Wittiga 8,
  • T-22 (wydzielony z T-18) ul. Z. Wróblewskiego 25.

Absolwenci[edytuj]

Absolwentami Politechniki Wrocławskiej są między innymi:

Życie kulturalne[edytuj]

W 1969 przy Politechnice powstał Kabaret Elita, którego członkami byli Jan Kaczmarek, Tadeusz Drozda i Jerzy Skoczylas, studenci Politechniki.

Długą tradycję (od 1964 roku) ma Dyskusyjny Klub Filmowy „Politechnika”. Kameralny Chór Politechniki Wrocławskiej kontynuuje tradycję założonego w 1993 roku Chóru Kameralnego „Consonanza”[10]. Akademicki Chór Politechniki wyrósł z założonego w 1970 roku przy Wydziale Górniczym niewielkiego zespołu śpiewaczego. W Legnicy, przy Zamiejscowym Ośrodku Dydaktycznym, również działał Chór Kameralny Axion, pod batutą Jarosława Lewkowa.

Studenci Politechniki aktywnie chronią zabytki techniki działając w MSKN OZT HP „Nadbór”.

Instytucje akademickie[edytuj]

Budynek C13, multimedialna siedziba Zintegrowanego Centrum Studenckiego PWr; wybudowane w latach 2005–2007

Uniwersytet Nysa[edytuj]

W roku 2001, przy współpracy Politechniki Wrocławskiej, Technicznego Uniwersytetu w Libercu w Czechach oraz Uniwersytetu Stosowanych Nauk Zittau/Goerlitz na terenie Niemiec, założony został Uniwersytet Nysa. Korzystając ze środków instytutów partnerskich, międzyuczelniana sieć oferuje własne kursy i przedmioty. Dzięki temu studenci mają możliwość studiowania w trzech krajach i okazję do zdobycia umiejętności, doświadczenia i wiedzy z zakresu różnych kultur oraz dyscyplin.

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. ↑ Dekret z dnia 24 sierpnia 1945 r. o przekształceniu Uniwersytetu Wrocławskiego i Politechniki Wrocławskiej na polskie państwowe szkoły akademickie (Dz. U. z 1945 r. Nr 34, poz. 207).
  2. ↑ http://www.portal.pwr.wroc.pl/fakty,241.dhtml
  3. ↑ http://www.portal.pwr.wroc.pl/fakty,241.dhtml
  4. ↑ Ranking Szkół Wyższych Wprost.
  5. ↑ 44-45 Ranking Szkół Wyższych Perspektywy.
  6. ↑ Ogólnoświatowy ranking uczelni CSIC.
  7. ↑ a b Portal PWr.
  8. ↑ Lista osób zamordowanych podczas stanu wojennego (pol.). Niezależne Zrzeszenie Studentów. [dostęp 2011-07-11].
  9. ↑ Politechnika Wrocławska – Fakty i liczby (pol.). 2011-05-25. [dostęp 2011-07-04].
  10. ↑ Kameralny Chór Politechniki Wrocławskiej.
  11. ↑ Biuro karier Politechniki Wrocławskiej, www.biurokarier.pwr.edu.pl [dostęp 2016-02-02].

Linki zewnętrzne[edytuj]

p • d • e
Politechnika Wrocławska
p • d • e
Publiczne uczelnie techniczne w Polsce
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Politechnika_Wrocławska&oldid=46819052”