Kustrzebka koniczyny
Kustrzebka koniczyny zwana też zarazą kustrzebkową koniczyn – grzybowa choroba koniczyny[1].
Występowanie i szkodliwość[edytuj | edytuj kod]
Choroba wywołana jest przez Pseudopeziza trifolii (Biv. Bern) Fuck.[1]
W Polsce choroba ta występuje corocznie, szczególnie w pierwszym pokosie i przy obfitszych wiosennych opadach. Największe szkody wyrządza na plantacjach nasiennych koniczyny i lucerny. Przy uprawie tych roślin na zieloną masę choroba powoduje obniżenie plonu oraz zawartości białka. Przyczyną tego jest opadanie porażonych liści[2].
Objawy[edytuj | edytuj kod]
Początkowo na liściach, najpierw na górnej, a następnie również i na dolnej stronie, pojawiają się okrągłe drobne plamy wielkości 1–3 mm z wyraźnie zarysowanymi brzegami. Plamy te są najczęściej brunatne, ale ich kolor może być różny np. żółty, ciemnoczerwony, czarny i szarobrunatny. Następnie plamy mogą się przenieść na ogonki liściowe, łodygi, a nawet strąki. Liście gęsto pokryte plamami opadają, co powoduje obniżenie jakości i ilości plonu: zmniejszenie ilości zielonki, siana, pogorszenie wartości paszowej i obniżenie plonu nasion[3].
Zwalczanie[edytuj | edytuj kod]
Najskuteczniejsze jest uprawianie odpornych odmian koniczyny i lucerny[2]. Ogranicza się zasięg i intensywność choroby przez unikanie wilgotnych stanowisk, zakładanie nowych plantacji w większej odległości od starych, a przy silnym porażeniu-przyśpieszeniem terminu koszenia[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
- ↑ a b Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, s. 376,377, ISBN 978-83-09-01063-0.
- ↑ a b Zofia Fiedorow, Barbara Gołębniak, Zbigniew Weber, Choroby roślin rolniczych, Poznań: Wyd. AR Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, 2008, ISBN 978-83-7160-468-3.