Långe Erik
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wysokość wieży |
32,1 m |
| Wysokość światła |
31,5 m n.p.m. |
| Charakterystyka światła |
Fl (4) W 15 s |
| Data uruchomienia |
1845 |
| Administrator | |
Położenie na mapie regionu Kalmar  | |
Położenie na mapie Szwecji  | |
 57°22′01,330″N 17°05′49,204″E/57,367036 17,097001
| |
| Strona internetowa | |
Långe Erik, Ölands norra udde – latarnia morska znajdująca się w miejscowości Grankullaviken, na niewielkiej wyspie u wybrzeży północnego krańca wyspy Olandia, w południowej części Szwecji. Biała wieża ma 32,1 metra wysokości i jest zbudowana z wapienia. Światło umiejscowione 31,5 m n.p.m. nadaje 4 błyski co 15 sekund w kolorze białym[1].
Budowla została oddana do użytku w 1845. Początkowo była zasilana naftą. W 1903 zainstalowano na niej soczewkę Fresnela. Siedem lat później wyposażono ją sygnał mgłowy, który wyłączono w 1985. Została uznana za pomnik narodowy w 1935. Elektryfikacją latarni nastąpiła w 1947. W 1965 wyspa Stora grundet, na której znajduje się latarnia została połączona mostem z Olandią. Od 1976 jest bezobsługowa i w pełni automatyczna. Do tego czasu prawowało w niej trzech latarników[2][3][1].
Latarnia jest otwarta dla zwiedzających w sezonie letnim. Można na nią wejść poprzez schody o 138 stopniach. W pobliżu znajduje się kiosk z napojami i pamiątkami[3][2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Lighthouses of Sweden: Öland. ibiblio.org. [dostęp 2019-02-08]. (ang.).
- ↑ a b Långe Erik. guidebook-sweden.com. [dostęp 2019-02-08]. (ang.).
- ↑ a b Långe Erik. schwedische-leuchtfeuer.de. [dostęp 2019-02-08]. (niem.).