Langbajnit
Langbajnit[1][2], langbeinit — rzadki minerał złóż soli potasowo-magnezowych o wzorze K
2SO
4·2MgSO
4[3][4][5][6][7][8] używany do wyrobu nawozów potasowych[1]. Tworzy bezbarwne regularne, kruche kryształy, lub ziarniste skupienia razem z sylwinem i solą kamienną[7].
Występuje w złożach solnych pochodzenia morskiego.
Został opisany po raz pierwszy w 1891 r.[3][4] Nazwany na cześć Adalberta Langbeina (1834–1894), dyrektora technicznego Concordia Chemische Fabrik w Leopoldshall, zajmującej się przerobem soli potasowych[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- kalimagnezja – nawóz potasowy, K
2SO
4·MgSO
4·6H
2O
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Mała encyklopedia rolnicza, Warszawa: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1964, s. 345.
- ↑ sole potasowo-magnezowe (kizeryt, karnalit, kainit, langbajnit) - Encyklopedia Leśna [online], www.encyklopedialesna.pl [dostęp 2024-03-10].
- ↑ a b Langbeinite, [w:] WebMineral.com [dostęp 2024-03-15] (ang.).
- ↑ a b Langbeinite, [w:] Mindat.org, Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2024-03-15] (ang.).
- ↑ Langbeinite, [w:] Handbook of Mineralogy [online], Mineral Data Publishing [dostęp 2024-03-15] (ang.).
- ↑ a b Thomas Witzke, Langbeinit [online], www.strahlen.org [dostęp 2024-03-15] (niem.).
- ↑ a b Langbeinit [online], www.gutenberg.czyz.org [dostęp 2024-03-10].
- ↑ Włodzimierz Breś (red.), Nawożenie roślin ogrodniczych. Cz. 2: Nawozy, Wyd. 3, Poznań: Wydaw. Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego, 1998, s. 39, ISBN 978-83-7160-137-8 [dostęp 2024-03-15].
Identyfikatory zewnętrzne: