Lāsma Kauniste

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Lasma Kauniste)
Lāsma Kauniste
Ilustracja
Kauniste na igrzyskach w 1968
Pełne imię i nazwisko

Lāsma Avotiņa

Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1942
Ryga

Obywatelstwo

Łotwa

Wzrost

167 cm

Informacje klubowe
Klub

Lokomotiv Ryga

Trener

Alfons Bērziņš, Arvīds Leinerts, Jevgeņijs Krasiļņikovs

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Mistrzostwa świata w wieloboju
złoto Grenoble 1969
srebro Deventer 1967
Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Lāsma Kauniste (z domu Avotiņa, ur. 19 kwietnia 1942 w Rydze) – łotewska panczenistka.

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

W 1964 ukończyła Latvijas Sporta pedagoģijas akadēmija (odpowiednik AWF) w Rydze.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Jej trenerami byli Alfons Bērziņš, Arvīds Leinerts i Jevgeņijs Krasiļņikovs.

W 1966 po raz pierwszy wystąpiła na wielobojowych mistrzostwach świata i zajęła 7. miejsce. Rok później została wicemistrzynią świata. W 1968 była 4. na , a w 1969 została mistrzynią świata. W 1970 uplasowała się na 5. pozycji na i 7. na ME. W tym samym roku startowała też na nieoficjalnych mistrzostwach świata i zajęła 10. lokatę. W latach 1968-1970 trzykrotnie zostawała wicemistrzynią Związku Radzieckiego. Trzykrotnie wygrywała też na poszczególnych dystansach, ale nie zostawała mistrzynią w wieloboju[1].

Brała udział w igrzyskach olimpijskich w 1968, na których wystartowała w wyścigach na 1000, 1500 i 3000 metrów. Na 1000 m była 11. z czasem 1:35,3[2]. Na 1500 m zajęła 5. miejsce z czasem 2:25,4[3], a na dystansie dwukrotnie dłuższym uplasowała się na 15. pozycji z czasem 5:16,0[4].

W 1969 odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy i nagrodzona tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu. Została najpopularniejszym sportowcem na Łotwie w 1969.

W latach 2002-2004 wygrywała mistrzostwa świata weteranów w kategorii powyżej 60 lat. W 2011 zwyciężyła w kategorii 65-70 lat[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1962 wzięła ślub z estońskim panczenistą Toivo Kauniste. Od 1976 do 1989 była dyrektorem szkoły sportowej w Rydze.

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie[6]

  • 500 metrów – 44,45 ( Ałmaty, 14 grudnia 1974)
  • 1000 metrów – 1:28,70 ( Ałmaty, 15 grudnia 1974)
  • 1500 metrów – 2:18,96 ( Ałmaty, 27 stycznia 1973)
  • 3000 metrów – 4:52,0 (1973)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andris Staģis. Šī nedēļa vēsturē. „Sporta Avīze”. 15 (841), s. 49, 2012-04-10. SIA "Mediju nams". ISSN 1691-0451. (łot.). 
  2. Speed Skating at the 1968 Grenoble Winter Games: Women's 1,000 metres. sports-reference.com. [dostęp 2013-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (ang.).
  3. Speed Skating at the 1968 Grenoble Winter Games: Women's 1,500 metres. sports-reference.com. [dostęp 2013-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (ang.).
  4. Speed Skating at the 1968 Grenoble Winter Games: Women's 3,000 metres. sports-reference.com. [dostęp 2013-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  5. Российские конькобежцы завоевали 11 медалей на Masters Sprint Games в Берлине. allsportinfo.ru, 2011-02-14. [dostęp 2013-11-25]. (ros.).
  6. LASMA KAUNISTE. speedskatingnews.info. [dostęp 2013-11-25]. (niem. • ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]