Leningradzki Okręg Wojskowy (Federacja Rosyjska)
![]() Emblemat Leningardzkiego Okręgu Wojskowego | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Podległość |
Leningradzki Okręg Wojskowy (ros. Ленинградский военный округ) – dawna jednostka administracyjno-wojskowa Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, obejmująca całość obiektów militarnych - w tym jednostki wojskowe, zakłady przemysłu zbrojeniowego, jednostki paramilitarne - stacjonujących w północno-zachodniej części FR w okresie 1991-2010.
Miał swoją genezę w Piotrogrodzkim Okręgu Wojskowym Imperium Rosyjskiego (od 6 sierpnia 1864 do 1918), a następnie Leningradzkim Okręgu Wojskowym Rosji Radzieckiej i ZSRR.
Obejmował obszar północno-zachodniej Rosji, liczył około 33 tysięcy żołnierzy, a na jego uzbrojenie składało się: 320-330 czołgów, 500 wozów bojowych, 18 wyrzutni rakiet taktycznych „Toczka-U”, 690 systemów artyleryjskich[1].
1 września 2010 razem z Kaliningradzkim Okręgiem Specjalnym i Moskiewskim Okręgiem Wojskowym wszedł w skład Zachodniego Okręgu Wojskowego[2].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- W 2009[3]
Nazwa jednostki | Garnizon |
---|---|
25 Gwardyjska Sewastopolska BZmot im. Strzelców Łotewskich | Wałdymirskij Łagier |
138 Gwardyjska Krasnosiełska BZmot | Kamienka |
200 Gwardyjska Peczengska BZmot | Pieczenga |
216 BSiU (formowana w 4 BZmot) | Pietrozawodsk |
56 Okręgowe Centrum Szkolenia Młodszych Specjalistów | |
26 Niemeńska BROT | Ługa; |
9 Gwardyjska Klecko-Berlińska Brygada Artylerii | Ługa; |
7014 Baza Sprzętu i Uzbrojenia | Ługa; |
302 BSiU | Sapjomoje; |
95 Leningradzka Brygada Łączności | |
132 Brygada Łączności |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
- Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.
- Grzegorz Pazura, Współczesne konwencjonalne siły zbrojne Federacji Rosyjskiej, UMCS, Lublin 2010.