Letni deszcz (film 1967)
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
7 sierpnia 1967 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
107 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Anatolij Grebnew |
| Główne role |
Jewgenija Urałowa |
| Muzyka | |
| Zdjęcia |
German Ławrow |
| Scenografia |
Giorgij Kołganow |
| Montaż |
Ałła Abramowa |
| Produkcja | |
| Wytwórnia |
Mosfilm |
| Dystrybucja |
Mosfilm |
Letni deszcz (ros. Июльский дождь) – radziecki melodramat z 1966 roku w reżyserii Marlena Chucyjewa.
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
Historia bliskiej znajomości dwojga młodych ludzi żyjących w Moskwie – Leny i Wołodii. W ciągu kilku miesięcy, pod wpływem różnych wydarzeń w jej życiu, wrażliwa i niezależna kobieta uświadamia sobie, że tak naprawdę z karierowiczem i oportunistą Wołodią nic ją nie łączy. Odrzuca jego propozycję małżeństwa.
Obsada aktorska[edytuj | edytuj kod]
- Jewgenija Urałowa – Lena
- Aleksandr Bielawski – Wołodia
- Jurij Wizbor – Alik
- Jewgenija Kozyriewa – matka Leny
- Aleksandr Mitta – Władik
- Ilia Wylinkin – Żenia
- Jurij Ilczuk – Lowa
- Ałła Pokrowska – Lola Kurichina
- Boris Biełousow – Szapowałow
- Walerija Bieskowa – żona Szapoławowa
- Walentyna Szarykina – Lusia
- Witalij Bieliakow – Jura
i inni.
O filmie[edytuj | edytuj kod]
W 'Letnim deszczu', podobnie jak w wielu innych filmach drugiej połowy lat sześćdziesiątych, rozbrzmiewa wołanie o romantyczność, o wielkość przeżyć i doznań, o wysoką temperaturę uczuć. Na przykładzie historii Leny i Wołodii, historii pospolitej i zwyczajnej przecież, Chucyjew pokazuje miałkość uczuć nieautentycznych, wzajemną obcość, mijanie się kobiety i mężczyzny, konwencjonalność słów, gestów i zachowań, poza którymi kryją się nic nie znaczące treści.
Kolejny film Marlena Chucyjewa – radzieckiego reżysera o uznanej renomie twórcy filmów o problematyce moralno-obyczajowej (Wiosna na ulicy Zarzecznej, Bądź moim synem, Mam 20 lat) – w momencie premiery zyskał sobie pochlebne recenzje krytyków[2]. Był to jednak "łabędzi śpiew" radzieckich recenzentów końcowego czasu "odwilży". W sierpniu 1967 roku Sowietskaja kultura opublikowała list Rostisława Jurieniewa krytykujący zarówno sam film, jak i jego twórcę. Czołowy radziecki "aparatczyk" w dziedzinie filmu zarzucał obrazowi "słabą dramaturgię" i "pretensjonalną reżyserię". To wystarczyło, aby film trafił "na półkę"[3].
Jednak po latach chwalono typową dla Chucyjewa "pieczołowitość w odtworzeniu realiów"[4]. Obraz identyfikowano jako bliski nurtowi francuskiej nowej fali[5].
Sam list Jureniewa – zdaniem współczesnego krytyka rosyjskiego Mirona Czernienki – był przykładem tego jak "konsekwentnie i naturalnie, bez premedytacji, bez intryg [...] oficjalna krytyka lat sześćdziesiątych wpływała na losy rodzimego kina"[6].
Chwalono Jewgienię Urałową – odtwórczynię głównej roli kobiecej, dla której była ona debiutem filmowym[7]. Główną rolę męską zagrał Aleksandr Bielawski (radziecki aktor, dzięki swoim rolom w polskich produkcjach dość łatwo rozpoznawalny w Polsce)[a]. Jednak zanim Chucyjew ją mu powierzył, poszukując odpowiedniej twarzy, przez przypadek natrafił na Walerija Woronina, jednego z czołowych piłkarzy radzieckich. Ten jednak propozycję zagrania w filmie Chucyjewa odrzucił, powołując się na napięty terminarz imprez sportowych z jego udziałem[8].
Film jest uznawany za jedno z najważniejszych osiągnięć scenarzysty Anatolija Griebniowa[9]. Uznanie krytyków zyskało nowatorstwo formy montażu, opartego na wtopieniu dramatu głównej bohaterki w rytm wielkomiejskiego życia. "Pejzaż ulic, twarze przypadkowych przechodniów, klimat moskiewskich wieczorów i świtów odgrywają zasadnicza rolę w Letnim deszczu – pisała Maria Kornatowska[10].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Do najbardziej znanych z nich należy rola sapera Pawłowa w serialu Czterej pancerni i pies
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kornatowska..., s. 139
- ↑ Zbigniew Pitera: Leksykon reżyserów filmowych. Warszawa: WAiF, s. 57. ISBN 83-221-0166-X.
- ↑ Rostisław Jurieniew. Jesli goworit' otkrowienno. Otkrytoje pismo kinorieżyssieru M. Chucyjewu. „Sowietskaja kultura”. Nr102(2217), s. 3, 1967-08-29. Moskwa.
- ↑ Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1987, s. 51. ISBN 83-221-0446-4.
- ↑ Iwan Tołstoj: Sieriebrianyj wiek sowietskogo kiniematografa. Fiestiwal filmow 60-ch w Niu-Jorkie. [w:] Radio svoboda [on-line]. [dostęp 2022-02-04]. (ros.).
- ↑ Czernirnko Miron, Marlen Chucyjew. Requiem epochie. [w:] kinocenter.rsuh.ru [on-line]. [dostęp 2022-02-04]. (ros.).
- ↑ Kornatowska..., s. 139, 141
- ↑ Piat' ugłow: Gławnaja rok-zwiezda sowietskogo futbola. Pozner woził jemu dżazowyje płastinki.. [w:] sports.ru [on-line]. 2017-11-27. [dostęp 2022-02-04]. (ros.).
- ↑ Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1987, s. 95. ISBN 83-221-0446-4.
- ↑ Kornatowska..., s. 141
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maria Kornatowska: Mały leksykon filmowy. Filmy o miłości. Warszawa: WAiF, 1975, s. 139-141.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Letni deszcz w bazie IMDb (ang.)
- Letni deszcz w bazie Filmweb
- Letni deszcz w portalu „Kinopoisk” (ros.)
- Letni deszcz w portalu „Kino-Tieatr” (ros.)
- Letni deszcz w portalu „Russkino” (ros.)