Lex Ribuaria
(Przekierowano z Lex Ripuaria)
Lex Ribuaria – spis prawa zwyczajowego Franków rypuarskich. Powstał najprawdopodobniej w latach czterdziestych VIII w.[1], choć część historyków przesuwa jego powstanie na koniec VI w. lub pierwszą połowę VII w.[2] Opierał się przede wszystkim na prawie salickim, ale wykazywał też pewne wpływy prawa rzymskiego i burgundzkiego[1][2].
Do podstawowych różnic między prawem Franków rypuarskich a Franków salickich należały:
- dopuszczenie do dziedziczenia kobiet w przypadku braku męskich krewnych (w prawie salickim kobiety były początkowo całkowicie wyłączone z dziedziczenia)[3]
- ograniczenie prawa do spadku do piątego kręgu krewnych (w prawie salickim sięgało ono szóstego kręgu)[4]
- zakaz wspierania krewnego w zapłacie wergeldu (zgodnie z Lex Salica ród zabójcy pomagał mu w opłaceniu kompozycji)[5].
W Lex Ribuaria uznano, iż – zgodnie z dominującą we wczesnym średniowieczu zasadą personalności prawa – prawem kleru katolickiego jest prawo rzymskie (łac. Ecclesia vivit lege romana)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Koranyi 1980 ↓, s. 55.
- ↑ a b Ian Wood, Królestwa Merowingów 450 – 751. Władza – społeczeństwo – kultura., Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 133–134, ISBN 978-83-01-16943-5.
- ↑ Dziadzio 2020 ↓, s. 396.
- ↑ Koranyi 1980 ↓, s. 85.
- ↑ Koranyi 1980 ↓, s. 88.
- ↑ Dziadzio 2020 ↓, s. 28.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Dziadzio, Powszechna historia prawa, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, ISBN 978-83-01-21346-6.
- Karol Koranyi, Powszechna historia prawa, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, ISBN 83-01-02384-8.