Bezkosmek pasożytniczy
.jpg) L. clarcii i L. parasitica na owocach olchy | |
| Systematyka[1] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
bezkosmek pasożytniczy |
| Nazwa systematyczna | |
| Licea parasitica (Zukal) G.W. Martin Mycologia 34(6): 702 (1942) | |
Bezkosmek pasożytniczy (Licea parasitica (Zukal) G.W. Martin) – gatunek śluzowców[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Licea, Liceidae, Liceida, Myxogastria, Myxogastrea, Mycetozoa, Amoebozoa, Protozoa[2].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1893 r. Hugo Zukal, nadając mu nazwę Hymenobolus parasiticus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1942 r. George Willard Martin[2].
- Hymenobolina parasitica (Zukal) Zukal 1893
- Hymenobolus parasiticus Zukal 1893
- Orcadella parasitica (Zukal) Hagelst. 1942[3].
Nazwa polska na podstawie opracowania Myxomyces of Poland[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Na podłożu pojedynczo lub w skupiskach tworzy małe, siedzące owocniki o większej szerokości niż wysokości. Oocysty o średnicy 0,05–0,2 mm, początkowo kuliste, po osiągnięciu dojrzałości czasem lekko wydłużone, często błyszczące, o barwie od ciemnobrązowoszarej przez ciemnobrązową do czarnej. Ściana zwarta, czasem grubsza na bokach w kierunku podstawy, z nieregularnie pękającym wierzchołkiem przykrytym wieczkiem (operculum), czasem z gęściejszymi inkluzjami, nieprzezroczyste, z wieczkiem często jaśniejszym i z galaretowatą warstwą poniżej. Część wewnętrzna błoniasta i drobno brodawkowata. Zarodniki w masie bardzo ciemnobrązowe lub czarne, o średnicy (10,5)13-15(16) µm, kuliste, niemal gładkie, o pogrubionych ściankach, oliwkowo-brązowe, z czerwonymi inkluzjami. Plazmodium wodnisto pomarańczowe, żółte do szarego[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Podano występowanie Licea parasitica na wielu stanowiskach w Ameryce Północnej, Europie i Azji i na nielicznych w południowej Australii[6]. W Polsce podano jego występowanie na plechach porostów: Candelariella xanthostigma, Lepraria elobata, Lepraria jackii, Melanelia exasperatula, Phaeophyscia orbicularis, Physcia tenella, Physconia enteroxantha, Physconia perisidiosa[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ CABI databases. [dostęp 2023-06-22]. (ang.).
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-06-22] (ang.).
- ↑ Index Fungorum [online] [dostęp 2023-06-22] (ang.).
- ↑ a b Anna Drozdowicz i inni, Myxomyces of Poland a checklist. Krytyczna lista śluzowców Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-08-3 [dostęp 2020-12-22] (ang.).
- ↑ Roland Labbé, Licea parasitica / Licée parasite [online], Mycoquebec.org, 2023 [dostęp 2023-06-22].
- ↑ Dwystępowanie Licea parasitica na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-06-22].