Linnemannia elongata
 Chlamydospory i strzępki | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Linnemannia elongata |
| Nazwa systematyczna | |
| Linnemannia elongata (Linnem.) Vandepol & Bonito Fungal Diversity: 10.1007/s13225-020-00455-5, [17] (2020) | |
Linnemannia elongata (Linnem.) Vandepol & Bonito – gatunek grzybów należący do typu Mucoromycota[1]. Grzyb mikroskopijny żyjący w glebie.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
- Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum
- Mortierella, Mortierellaceae, Mortierellales, Incertae sedis, Mortierellomycetes, Mortierellomycotina, Mucoromycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1941 r. Germaine Linnemann, nadając mu nazwę Mortierella elongata. W 2020 r. Vandepol i Gregory Bonito przenieśli go do rodzaju Linnemannia[1]. Synonimy:
- Mortierella debilis E. Wolf 1954
- Mortierella debilis var. firmior E. Wolf 1954
- Mortierella elongata Linnem. 1941
- Mortierella elongata var. subtilis Linnem. 1941[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Kolonie o wysokości do 1,0 cm lub większej, białe, pajęczynowate lub kosmate. Sporangiofory o wysokości do 250 (–400) µm i szerokości (5–) 8–13 µm u nasady, 1,5–3,5 µm na wierzchołku, szydłowate, szkliste, gładkie, wierzchotkowato rozgałęzione u podstawy. Zarodnie kuliste, o średnicy (15–) 20–30 µm, białe, z delikatną, rozpływającą się błonką. Sporangiospory (5-) 10-16 (-10) × 5-8 (-9,5) µm, elipsoidalne do szeroko elipsoidalnych lub nieco nerkowate, gładkie, szkliste. Zygospory kuliste do półkulistych (42–) 54 (–80) × (40–) 52 (–70) µm, szkliste, gładkie, z trójwarstwowymi ściankami. Wieszadełka duże, kuliste (30–) 40-43 (–65) µm. Organizm heterotaliczny.
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Gatunek kosmopolityczny występujący na wszystkich kontynentach, znaleziono go nawet na Antarktydzie. Najwięcej stanowisk podano w Australii[3]. W Polsce do 2003 r. podano kilka stanowisk na korzeniach roślin (jako Mortierella elongata)[4].
Grzyb glebowy, saprotrof. Dobrze rośnie na różnych typach gleby, od pH od 4 do 7, preferuje ściółkę i górne warstwy gleby organicznej[5]. Sporangiospory rozprzestrzeniane są przez wodę lub przez ruch gleby (np. podczas prac polowych)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-11-13] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-11-13] (ang.).
- ↑ Występowanie Mortierella bisporalis na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-11-13] (ang.).
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 80, ISBN 978-83-89648-75-4.
- ↑ Linnemannia [online], MycoCosm [dostęp 2023-11-13] (ang.).
- ↑ P.M. Kirk, Mortierella elongata, „Fungi and Bacteria”, 1303, Mycobank, 1997, s. 1–2 [dostęp 2023-11-13] (ang.).