Ludwik Styczyński
Ludwik Styczyński (ur. w 1814 w Poznaniu[1], zm. 8 maja 1863 w Ignacewie) – polski nauczyciel i kupiec z Buku. Uczestnik Wiosny Ludów i powstania styczniowego. Poległ w bitwie pod Ignacewem[a].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem poznańskiego i bukowskiego chirurga Pawła Styczyńskiego i akuszerki Franciszki z Zakrzewiczów[2]. W roku 1837/38 podjął naukę w poznańskim Królewskim Seminarium Nauczycielskim[3]. W latach 1841-42 był nauczycielem w Chraplewie. Uczestniczył w Wiośnie Ludów. Od 1848 roku był bukowskim kupcem. W połowie grudnia 1862 roku opuścił Wielkopolskę i osiadł w Płomianach, gdzie objął funkcję ekonoma. Wiosną 1863 roku wstąpił do oddziału gen. Edmunda Taczanowskiego. Walczył pod Pyzdrami (29 kwietnia 1863), a następnie pod Ignacewem. Tam został dwukrotnie ranny. Pozostawiony na pobojowisku został dobity przez Moskali[4][5]. Zgon zgłosili jego dwaj młodsi bracia Leon i Edward. Ludwik Styczyński został pochowany w Ignacewie[2].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Ojciec Ludwika był uczestnikiem powstania listopadowego[6]. Służył w oddziałach powstańczych jako asystent lekarza[7][8]. Po powstaniu wrócił do Buku, gdzie zmarł w 1860. Ludwik Styczyński ożenił się z Anną z Bajońskich. Ślubowali w Konarzewie pod Poznaniem w 1862 roku[1]. Ich synem był Tadeusz[2]. Przyrodnim bratem Ludwika był Wincenty Styczyński (1839-1916)[b], wieloletni nauczyciel szkoły powszechnej w Śremie. Synami Wincentego byli dwaj działacze społeczni i polityczni z okresu odzyskania niepodległości: ks. Tadeusz Styczyński (1872-1944) i Wincenty Styczyński jr (1874-1922).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Karta meldunkowa Ludwika Styczyńskiego. Kartoteka Ewidencji Ludności m. Poznania, APP, zespół 53/474/0/19.3/15095, s. 111.. [dostęp 2015-05-19]. (niem.).
- ↑ a b c Akt zgonu Ludwika Styczyńskiego. APP o/Konin, Zespół: 54/780/0 Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej Lubstów, duplikat urodzonych, ślubów i zmarłych 1863, s. 73, poz. 42. [dostęp 2014-08-19]. (pol.).
- ↑ Festschrift zur Feier des 100jaehrigen Bestehens des Posen-Rawitscher Koeniglichen Schullehrer-Seminars 17 bis 19 Oktober 1904. s. 106 (114 / 124). [dostęp 2011-07-20]. (niem.).
- ↑ Nota biograficzna i opis śmierci. "Dziennik Poznański" 1863.05.28, R.5, nr 119, s. 3. [dostęp 2014-08-19]. (pol.).
- ↑ A. Nowolecki, Pamiątka dla rodzin polskich: krótkie wiadomości biograficzne o straconych na rusztowaniach, rozstrzelanych, poległych na placu boju, oraz zmarłych w więzieniach, na tułactwie i na wygnaniu syberyjskim, 1861–1866 r.. Kraków 1868, s. 264. [dostęp 2007-08-24]. (pol.).
- ↑ M. Formanowicz, Rodowody mieszczan bukowskich, Środa Wlkp. 2015, s. 537.
- ↑ "Gazeta Warszawska" 1831.09.25, nr 256. s. 2035 (3/8). [dostęp 2011-07-27]. (pol.).
- ↑ Z. Leszczyński, Lekarze w powstaniu listopadowym, Warszawa 1992, s. 55.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ten sam Styczyński (kupiec z Buku) w niektórych źródłach figuruje jako Mieczysław. Zob: Imionospis poległych i straconych ofiar powstania roku 1863 i 1864. Lwów 1865, s. 80. [dostęp 2014-06-25]. (pol.).
- ↑ Był synem Pawła Styczyńskiego i jego drugiej żony Marianny z Lewandowskich.