Manuel de Veiga Tagarro
Manuel de Veiga Tagarro (XVII) – poeta portugalski. Urodził się w Evorze. Jakkolwiek o jego życiu nic właściwie nie wiadomo, uchodzi za jednego z najwybitniejszych liryków epoki baroku[1]. Jest znany jako autor sześciotomowego zbioru Laura de Lanfriso (Laura z Anfriso)[1][2]. Zbiór ten zawiera między innymi list poetycki, cztery eklogi na cześć książąt z rodu Bragança i sześćdziesiąt ód poświęconych Laurze, wyidealizowanej damie serca, którą kochał wyłącznie w aspekcie duchowym, na wzór Francesca Petrarki[1]. Szacunek okazywany wspomnianym książętom wynikał zapewne z faktu, że wokół nich koncentrowała się opozycja skierowana przeciwko królowi Hiszpanii Filipowi IV Habsburgowi, który sprawował władzę również w Portugalii[1]. W dziele Manuela de Veiga Tagarro można zauważyć wpływy poezji Luísa de Camõesa[1] i twórczości Lopego de Vega[2]. Poemat ukazał się po raz pierwszy w Evorze w 1627 roku. Został przedrukowany w Lizbonie w 1788 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Janina Klave: Historia literatury portugalskiej. Zarys. Wrocław: Ossolineum, 1985, s. 85. ISBN 83-04-00931-5.
- ↑ a b c Portugal : diccionario historico, chorographico, heraldico, biographico, bibliographico, numismatico e artistico. Vol. VII. Archive.org. s. 13. [dostęp 2016-11-21]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Manuel de Veiga Tagarro: Laura de Anfriso. pt.wikisource.org. [dostęp 2016-11-21]. (port.).