Marina (imię)
 |
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Maryna (dyskusja). Nie opisano powodu propozycji integracji. |
 |
Ten artykuł od 2023-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| Płeć |
żeńska |
|---|---|
| Język (i) |
ukraiński, rosyjski, języki wschodnioeuropejskie |
| Imieniny |
30 lipca |
| Alternatywne nazwy | |
| Warianty w języku polskim | |
| Odpowiednik dla płci przeciwnej | |
Marina – żeńskie imię pochodzące od łacińskiego słowa marina – „morska” (forma żeńska od marinus). To imię jest odpowiednikiem rzadkiego starożytnego męskiego imienia Marin. Historia pochodzenia imienia Marina wiąże się z kultem rzymskiej bogini Wenus. Słowo 'marina' było jednym z Jej epitetów (Wenus Marina). Znaczenie imienia Marina w pełni odpowiada znaczeniu imienia Pelagia, które ma greckie pochodzenie oraz pelagios – morski.
Na tereny słowiańskie imię to przyszło po przyjęciu chrześcijaństwa (podobnie jak inne imiona niesłowiańskiego pochodzenia). W roku 988 każda wschodniosłowiański osoba otrzymywała od kapłana imię chrzestne. Imiona chrzestne odpowiadały imionom świętych. Do wschodniej Europy przyszły one z Bizancjum przez Bułgarię, gdzie chrześcijaństwo zostało przyjęte wcześniej, w roku 865.
Patronka[edytuj | edytuj kod]
Świętą opiekunką tego imienia uważana jest męczennica Marina. Pomimo że jej ojciec był poganinem, ona w tajemnicy przyjęła chrzest i odmówiła poślubienia biskupa. Za to jej ojciec się z nią rozstał, a sama męczennica była poddana torturom i stracona.
Wspomnienie[edytuj | edytuj kod]
W kościele katolickim wspomina się świętą Marinę jako Małgorzatę Antiocheńską 20 lipca, a w kościele prawosławnym 30 lipca.