Maryja Chudaja
| Pełne imię i nazwisko |
Maryja Mikałajeuna Chudaja |
|---|---|
| Deputowana do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji | |
| Okres |
od 27 listopada 1996 |
| Poprzednik |
stanowisko utworzone |
| Deputowana do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
| Okres |
od 9 stycznia 1996 |
| Przynależność polityczna |
bezpartyjna, frakcja „Zgoda” |
| Następca |
wybory nie odbyły się |
Maryja Mikałajeuna Chudaja (biał. Марыя Мікалаеўна Худая, ros. Мария Николаевна Худая, Marija Nikołajewna Chudaja) – białoruska polityk, deputowana do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2000 deputowana do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1995 roku mieszkała w Mińsku, pełniła funkcję przewodniczącej Mińskiego Obwodowego Komitetu ds. Ekologii. W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku została wybrana na deputowaną do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Nieświeskiego Okręgu Wyborczego Nr 202[1]. 9 stycznia 1996 roku została zaprzysiężona na deputowaną[2]. Od 23 stycznia pełniła w Radzie Najwyższej funkcję przewodniczącej Stałej Komisji ds. Ekologii i Eksploatacji Przyrody[3]. Była bezpartyjna[1], należała do popierającej prezydenta Alaksandra Łukaszenkę frakcji „Zgoda”. Od 3 czerwca była członkinią grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Mołdawii[4]. 21 czerwca została członkinią delegacji Rady do Zgromadzenia Parlamentarnego Stowarzyszenia Białorusi i Rosji[5]. Poparła dokonaną przez prezydenta kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestała uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i weszła w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[6]. W tym samym miesiącu wraz z deputowaną Maryją Winakurawą prowadziła rozmowy z częścią parlamentarzystów, którzy odrzucili prezydencką reformę i pozostali wierni dotychczasowej Konstytucji Białorusi z 1994 roku[7]. Zgodnie z nią mandat deputowanej Chudej do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[8].
W 2001 roku była deputowaną do Zgromadzenia Parlamentarnego Związku Białorusi i Rosji i pełniła w nim funkcję przewodniczącej Komisji ds. Ekologii, Eksploatacji Przyrody i Likwidacji Skutków Awarii. Komisja ta liczyła w tamtym czasie 7 członków[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №30-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-02)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-29)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 21 июня 1996 г. №391-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-21. [dostęp 2019-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-23)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
- ↑ Kto… ↓, s. 281
- ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
- ↑ Екадумава 2011 ↓, s. 507
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
- Ірына Екадумава: Структура кіраўнічых органаў саюзнай дзяржавы Расіі і Беларусі. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 501–511. ISBN 80-86961-16-8. (biał.).