Mateusz Piskorzewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mateusz Dziwisz Piskorzewski
Data urodzenia

1544

Data śmierci

1603

Język

łacina

Dziedzina sztuki

poezja

Epoka

renesans

Ważne dzieła

1."Oratio in funere D. Sigismundi Augusti Reg. Pol. dicta 18 Martii 1574",
2."Laudatio funebris Annae Jagielloniae Pol. Reginae"

Mateusz Dziwisz Piskorzewski (ur. w 1544 roku – zm. w 1603 roku) – poeta i mówca renesansu, kanonik wileński, sekretarz Stefana Batorego[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Domownik Jana Zamoyskiego, towarzysz jego wypraw i przyjaciel. Polecony królowi Zygmuntowi Augustowi, był sekretarzem królewskim. Przez pewien czas przebywał za granicą, mistrz obojga praw w Akademii Ołomunieckiej[2]. Przyjaźnił się z Janem Łasickim arianinem i Janem Krasińskim. Pod koniec życia usunął się z życia publicznego. Był jednym ze znakomitych poetów i mówców swego czasu. Zachowała się jego mowy pogrzebowe, na pogrzeb króla Zygmunta Augusta oraz późniejsza na pogrzeb królowej Anny Jagiellonki[3].

Zmarł w pierwszych latach XVII wieku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Leszek Kieniewicz, Sekretariat Stefana Batorego. Zbiorowość i kariery sekretarzy królewskich, w: Studia staropolskie, t. IV, Warszawa 1986, s. 65.
  2. Franciszek Siarczyński: Obraz Wieku Zygmunta III.. Cz. II. Lwów: 1828, s. 87. [dostęp 2021-03-14]. (pol.).
  3. Matthaei Piscorevii Serenissimae Annae Iagielloniae Poloniae Reginae Funebris laudatio. – [War. B] - Dolnośląska Biblioteka Cyfrowa [online], dbc.wroc.pl [dostęp 2021-03-14] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. XX. Warszawa: S. Orgelbrandt, 1865, s. 770. [dostęp 2021-03-14]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]