Maxus G50

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Maxus Euniq 5)
Maxus G50
Maxus G50 Plus
Ilustracja
Maxus G50
Producent

Maxus

Zaprezentowany

Sierpień 2018

Okres produkcji

od 2019

Miejsce produkcji

Wuxi

Dane techniczne
Segment

minivan segmentu D

Typy nadwozia

5-drzwiowy minivan

Skrzynia biegów

6-biegowa manualna
7-biegowa DCT

Napęd

przedni

Długość

4825 mm

Szerokość

1825 mm

Wysokość

1778 mm

Rozstaw osi

2800 mm

Liczba miejsc

7

Dane dodatkowe
Konkurencja

Baojun RM-5
BYD Song Max
Geely Jiaji
Haima 7X

Maxus G50samochód osobowy typu minivan klasy średniej produkowany pod chińską marką Maxus od 2019 roku.

Historia i opis modelu[edytuj | edytuj kod]

Maxus G50 - tył
Maxus G50 chińskiej policji

Maxus D50 został przedstawiony po raz pierwszy w 2018 roku jako przednionapędowy minivan, w przeciwieństwie do większych modeli w gamie odróżniający się dwiema parami klasycznie otwieranych drzwi. Samochód przedstawił nowy język stylistyczny marki Maxus, wyróżniając się dużą chromowaną atrapą chłodnicy i agresywnie ukształtowanymi reflektorami[1].

Gamę jednostek najmniejszego rodzinnego pojazdu w ofercie Maxusa utworzona została przez czterocylindrowe silniki benzynowe o pojemności 1.3 i 1.5, rozwijając odpowiednio moc 150 oraz 162 KM. Do wyboru producent pozostawił zarówno manualną, jak i automatyczną przekładnię biegów[2].

G50 Plus[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2021 roku Maxus przedstawił zmodernizowany wariant pod nazwą Maxus G50 Plus[3], pozostający w równoległej sprzedaży z modelem sprzed restylizacji. Pod kątem wizualnym pojazd zyskał większą atrapę chłodnicy z rozleglejszymi krawędziami, a także zmodyfikowany tylny zderzak oraz większy wyświetlacz systemu multimedialnego.

Silniki[edytuj | edytuj kod]

  • R4 1.3l Turbo
  • R4 1.5l


EG50[edytuj | edytuj kod]

Maxus EG50/Euniq 5
Maxus Mifa 5
Ilustracja
Maxus EG50 przed liftingiem
Producent

Maxus

Zaprezentowany

Kwiecień 2019

Okres produkcji

od 2019

Miejsce produkcji

Wuxi

Dane techniczne
Segment

minivan segmentu D

Typy nadwozia

5-drzwiowy minivan

Napęd

przedni

Długość

4825 mm

Szerokość

1825 mm

Wysokość

1778 mm

Rozstaw osi

2800 mm

Liczba miejsc

7

Dane dodatkowe
Konkurencja

BYD Song Max EV
Haima 7X-E
Livan Maple 80V

Maxus EG50 - tył
Maxus Euniq 5
Maxus Mifa 5 po liftingu

Maxus EG50 został zaprezentowany po raz pierwszy w 2019 roku.

Rok po premierze Maxusa G50 gamę wariantów napędowych poszerzył w pełni elektryczny model, Maxus EG50. Samochód otrzymał minimalny zakres zmian wizualnych wobec spalinowego odpowiednika, zyskując zaślepkę w miejscu atrapy chłodnicy oraz niebieskie listwy w zderzakach[4]. Ponadto samochód otrzymał standardowo częściowo cyfrowe zegary z centralnym ekranem, a dźwignię do zmiany trybów jazdy zaadaptował od G50 z automatyczną skryznią biegów.

Już pół roku po premierze, w grudniu 2019, samochód zmienił nazwę na Maxus Euniq 5[5], zasilając nową linię samochodów elektrycznych w ramach chińskiej marki.

Lifting[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2022 wersja elektryczna przeszła dedykowaną restylizację, która przyniosła ponowną zmianę nazwy na Maxus Mifa 5 w ramach przemianowania gamy elektrycznych modeli na nowy emblemat. Samochód zyskał przeprojektowany pas przedni, z większym udziałem powierzchni w kolorze lakieru, a także większym ekranem systemu multimedialnego wraz z dodatkowym, pełniącym odtąd funkcję panelu klimatyzacji. Ponadto, samochód wyposażono w mocniejszy, 174-konny silnik elektryczny oraz dwa pakiety baterii: 61 kWh z ok. 430 kilometrów zasięgu oraz 70 kWh z ok. 520 kilometrów zasięgu[6].

Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]

W przeciwieństwie do spalinowego G50, elektryczny wariant tego modelu powstał nie tylko z myślą o wewnętrznym rynku chińskim, ale i w ramach ekspansji Maxusa na rynkach europejskich. Na początku 2022 roku samochód trafił do sprzedaży m.in. w Hiszpanii[7], Norwegii[8], Finlandii[9], Czechach[10] czy Polsce[11].

Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Układ napędowy pierwszej wersji z lat 2019–2023 utworzył silnik elektryczny o mocy 115 KM oraz bateria o pojemności 52,2 kWh. Pozwalała ona przejechać na jednym ładowaniu ok. 350 kilometrów według chińskiego, ówczesnego cyklu pomiaroweto NEDC[12].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]