Mały Staw Polski
49°12′44″N 20°02′45″E/49,212222 20,045833 Mały Staw Polski, w głębi zbocza Opalonego Wierchu | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość lustra |
1668 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
0,18 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • maksymalna |
|
| Objętość |
1800 m³ |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°12′44″N 20°02′45″E/49,212222 20,045833
| |
Mały Staw[1], często nazywany Małym Stawem Polskim dla odróżnienia od Małego Stawu na Słowacji[2] – niewielkie jezioro tatrzańskie położone w Dolinie Pięciu Stawów Polskich pomiędzy Przednim a Wielkim Stawem. Jezioro położone jest na wysokości 1668 m n.p.m., poniżej zboczy Wyżniej Kopy. Jego powierzchnia wynosi według pomiarów Wojskowego Instytutu Geodezyjnego z 1935 ok. 0,18 ha, głębokość 2,1 m. Wymiary ulegają szybkim wahaniom (głębokość od kilku do kilkunastu cm) w zależności od opadów. Dno pokryte jest warstwą ciemnego mułu[3]. Przez jezioro przepływa okresowy potok odprowadzający nadmiar wody z Przedniego Stawu do Wielkiego Stawu. Na południe od stawu mniejsze oczka wodne. W okresie zimowym jezioro zamarza do dna. W stawie występuje traszka górska – jest to najwyżej w Polsce położone miejsce występowania tego płaza. Na młakach wokół stawu dorodne kępy roślin górskich: różeńca górskiego, dzwonka wąskolistnego, tojadu mocnego, potężne okazy arcydzięgla litworu[4].
Nad brzegiem jeziora Polskie Towarzystwo Tatrzańskie zbudowało w 1876 roku schronisko. Był to jedynie kamienny schron. W 1898 r. przeniesiono drugie, drewniane schronisko z Czerwonych Brzeżków (Schronisko im. Ludwika Zejsznera). W latach 1924–1926 PTT wzniosło nad brzegiem jeziora nowe schronisko według projektu Karola Stryjeńskiego. Spłonęło w 1945 r. Zaraz po wojnie PTT zbudowało kolejne schronisko. Obecnie mieści się tam Strażnicówka TPN, a nowe schronisko turystyczne stoi nad brzegiem Przedniego Stawu[3].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– znad Morskiego Oka przez Świstówkę Roztocką obok schroniska (ok. 5 min od Małego Stawu) i dalej na przełęcz Zawrat.
- Czas przejścia od Morskiego Oka do schroniska: 2 h, z powrotem 1:40 h
- Czas przejścia od schroniska na Zawrat: 1:40 h, ↓ 1:30 h[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 202, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.
