Metoda Clebscha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Metoda Clebscha, właśc. sposób Clebscha, służy do obliczania linii ugięcia belki. Opracowana przez Alfreda Clebscha w 1862 r. Jest to udoskonalenie metody analitycznej liczenia linii ugięcia.

Sposób ten pozwala znacznie uprościć proces postępowania przy obliczaniu ugięcia i kąta ugięcia dla belek prostych o stałej sztywności na zginanie poprzez zmniejszenie liczby stałych całkowania do dwóch bez względu na ilość badanych przedziałów.

Etapy postępowania[edytuj | edytuj kod]

  1. Jeżeli występuje obciążenie ciągłe, to przedłużamy je do końca belki i równoważymy, w nowo powstałych miejscach, obciążeniem ciągłym o przeciwnym zwrocie.
  2. Tworzymy jedno równanie ugięcia belki = wszystkie wyrazy wynikłe z założenia 1.
  3. Dwukrotnie całkujemy przestrzegając założenia 2.
  4. Ustalamy warunki początkowe i wyznaczamy stałe całkowania.

Założenia[edytuj | edytuj kod]

  1. Zaczynamy od jednego krańca belki i po kolei wypisujemy wszystko co działa na tę belkę w postaci: gdzie:
– wartość oddziaływania (wartość obciążenia ciągłego pomniejszyć o połowę),
– odległość oddziaływania od końca belki,
– potęga zależna od rodzaju oddziaływania (0 dla momentów gnących, 1 dla sił, 2 dla obciążeń ciągłych).
Rodzaj Wartość (P) Potęga (b) Zapis w metodzie Clebscha
Moment M 0
Siła P 1
Obciążenie ciągłe q 2

2. Przy całkowaniu nie rozwijamy wyrazów w nawiasach odpowiedzialnych za położenie. np.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]