Przejdź do zawartości

Mgła (film 2010)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mgła
Туман
Gatunek

dramat, wojenny, fantasy

Data premiery

9 maja 2010

Kraj produkcji

Rosja

Język

rosyjski, niemiecki

Czas trwania

150 min

Reżyseria

Iwan Szurchowicki
Artiom Aksienienko

Scenariusz

Leonid Kuprido, Andriej Cziwurin, Aleksandr Bułynko

Muzyka

Dato Ewgenidze

Zdjęcia

Dmitrij Jaszonkow, Rafik Gielejew

Scenografia

Władimir Duszyn

Kostiumy

Swietłana Klewanska

Montaż

Igor Litoninski

Produkcja

Maksim Korolew

Wytwórnia

WWP Alians, STS Media

Mgła (org. Туман) – rosyjski dramat wojenny z elementami fantasy z 2010 roku z w reż. Iwana Szurchowieckiego i Artioma Aksienienki.

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Trzech rosyjskich żołnierzy służby zasadniczej dopuszcza się podczas ćwiczeń niewinnego wybryku – aby skrócić sobie drogę do jednostki zatrzymują wymachując bronią autobus wiozący weteranów II wojny światowej. Wewnątrz żartują sobie ze staruszków, robią telefonami komórkowymi zdjęcia. O incydencie dowiaduje się dowódca jednostki, sprawcy zostają rozpoznani przez kierowcę autobusu i za karę, wraz z całą swoją drużyną, pod komendą dowódcy kompanii otrzymują zadanie 14-km marszobiegu na poligon. Po drodze, za namową jednego z żołnierzy, który zna okolicę, idą na skróty przez mokradło. Tam wchodzą w gęstą mgłę, po której przejściu trafiają do starej wsi, której nie ma na mapie. We wsi ku swojemu zdziwieniu natrafiają na niemieckich żołnierzy z okresu II wojny światowej, którzy ich ostrzeliwują. Śmierć dowódcy i rany kilku z nich od niemieckiego ognia, szybko przekonują ich, że nie są na planie filmowym, jak się im początkowo zdawało. Wkrótce rozumieją, że musieli się przenieść w czasie. Ich sytuację komplikuje dodatkowo fakt, że praktycznie są bezbronni – mają wprawdzie nowoczesne automaty AK-74, ale bez amunicji. Jest ona w czasie wojny nie do zdobycia, ponieważ kaliber ten – 5,45 mm. – nie był jeszcze wtedy produkowany. Postanawiają przedzierać się w kierunku frontu, do swoich. Po drodze trafiają do miejscowych mieszkańców, do obozu radzieckich partyzantów, potrafią zdobyć ówczesną broń, przenikają do niemieckiego obozu jenieckiego, wykradają Niemcom jeden z utraconych w walce "kałasznikowów", który jest dla okupanta wspaniałą technologiczną zdobyczą. Ich szeregi powoli się jednak wykruszają, w każdym starciu z Niemcami któryś z nich ginie. Przekonują się również, czym była okupacja i wojna na terenie ZSRR. Kiedy w końcu przy życiu pozostaje ostatni żołnierz, uciekając przed ścigającymi go w lesie Niemcami, wbiega w gęstą mgłę. Po wyjściu z niej, na skraju lasu widzi swój oddział, cały i zdrowy, znów we współczesnych czasach. Nie wiadomo czy to wszystko zdarzyło się naprawdę, czy nie, ale w ostatniej scenie filmu, żołnierze obserwują defiladę weteranów z okazji dnia zwycięstwa i ich stosunek do tych ludzi jest już zupełnie inny niż w autobusie. Teraz wiedzą co oni przeżyli.

Główne role

[edytuj | edytuj kod]
  • Igor Szmakow – sierż. Silantiew (Patron)
  • Wasilij Raksza – szer. Riumin
  • Artiom Kriestnikow – szer. Walejew (Fanat)
  • Grigorij Kalinin – szer. Zawadski (Fersztejen)
  • Ilia Glinnikow – szer. Czyrko (Babnik)
  • Alieksiej Markow – szer. Borszczow (Jandeks)
  • Swietłana Ustinowa – Nastia
  • Aleksiej Ilin – por. Korzun
  • Iwan Łapin – szer. Michnowiec
  • Dmitrij Siergin – szer. Mironow (Artist)
  • Rodion Galuczenko – szer. Muchin (Mucha)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]