Mięśnie bliźniacze górny i dolny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Mięśnie bliźniacze górny i dolny (łac. musculi gemelli superior et inferior) – dwa małe mięśnie lekko spłaszczone, które biegną poprzecznie z obwodu wcięcia kulszowego mniejszego kości kulszowej do krętarza większego kości udowej[1].

Mięsień bliźniaczy górny swój przyczep początkowy ma na kolcu kulszowym, a mięsień bliźniaczy dolny na górnym brzegu guza kulszowego. Oba włókna biegną równolegle i kończą się częściowo w ścięgnie zasłaniacza wewnętrznego, częściowo wraz z nim w dole krętarzowym kości udowej[1].

Ich funkcją jest nieznaczne wspomaganie działania mięśnia zasłaniacza wewnętrznego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Adam Bochenek: Anatomia człowieka. Wyd. XIII. T. I - Anatomia ogólna kości, stawy i więzadła, mięśnie. s. 866. ISBN 978-83-200-4323-5.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mięśnie_bliźniacze_górny_i_dolny&oldid=69062245”