Mięsień zasłaniacz wewnętrzny
Mięsień zasłaniacz wewnętrzny, mięsień zasłonowy wewnętrzny (łac. musculus obturator internus, musculus obturatorius internus) – w anatomii człowieka płaski, trójkątny, wachlarzowaty mięsień, należący do grupy mięśni brzusznych obręczy kończyny dolnej, budujący zarówno ścianę miednicy jak i okolicę pośladkową[1][2][3]. Przyczep początkowy ma na powierzchni wewnętrznej błony zasłonowej i na kości miedniczej w otoczeniu otworu zasłonionego. Przebieg włókien jest zbieżny do otworu kulszowego mniejszego, gdzie zwracają się pod kątem prostym, kierują się bocznie i przechodzą w ścięgno, które dalej biegnie między obu mięśniami bliźniaczymi i kończy się w dole krętarzowym kości udowej[1]. Unaczyniony jest przez tętnicę pośladkową dolną, tętnicę zasłonową i tętnicę sromową wewnętrzną, a unerwione przez nerw do mięśnia zasłaniacza wewnętrznego(L5–S1)[1][3].
Mięsień ten obraca udo na zewnątrz w stawie biodrowym. Oprócz tego słabo przywodzi i nieznacznie prostuje udo[1][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 865–866, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ Olgierd Narkiewicz, Janusz Moryś, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów. Tom II, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 158, ISBN 978-83-200-4107-1.
- ↑ a b c Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 90–93, ISBN 978-83-66548-14-5.
