Michał Wołodkowicz

Ten artykuł od 2011-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Michał Ignacy Wołodkowicz (ur. ok. 1731, rozstrzelany z wyroku Trybunału 13 lutego 1760 roku) – szlachcic polski, podskarbi Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1759 roku^[1], klient Karola Radziwiłła "Panie Kochanku", członek Bandy Albeńskiej,

Wołodkowicz, słynny warchoł litewski, był protegowanym Karola Radziwiłła, a zarazem kanclerzem słynnego towarzystwa przyjaciół Radziwiłła – Bandy Albeńskiej. Dzięki protekcji Karola Radziwiłła Wołodkowicz został wybrany w 1759 roku do Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego, jako deputat miński^[1]. Członkowie trybunału obrali go podskarbim trybunalskim. Podczas jednego z posiedzeń 1 marca, po zatargu z marszałkiem Morykonim, pijany Wołodkowicz wtargnął na salę obrad trybunału i szablą zranił deputata lidzkiego Dłuskiego, który stanął w obronie Morykoniego. Za ten czyn został skazany na karę śmierci, którą, obawiając się interwencji Karola Radziwiłła, pospiesznie wykonano.

Postać Wołodkowicza przywołuje Henryk Rzewuski w swoich Pamiątkach Soplicy, opisując inne okoliczności jego śmierci, jest również wymieniony w Księdze 6 "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza jako człowiek stojący ponad prawem.

Przypisy

↑ ^a ^b Deputaci Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego (1697-1794). Spis, pod redakcją Andrzeja Rachuby, opracowali Andrzej Rachuba i Przemysław P. Romaniuk, przy współpracy Andreja Macuka i Jegenija Aniszczenki, Warszawa 2004, s. 262.

[autonazwa1-1] Deputaci Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego (1697-1794). Spis, pod redakcją Andrzeja Rachuby, opracowali Andrzej Rachuba i Przemysław P. Romaniuk, przy współpracy Andreja Macuka i Jegenija Aniszczenki, Warszawa 2004, s. 262.

[1]